Italijanski muzičar posvetio kompoziciju Ljubu Čupiću

Zvuke italijanske muzike na ovogodišnjem, četvrtom, Festivalu uličnih svirača donijeće nam i Federiko Berti koji je, očaran pričom o narodnom heroju Ljubu Čupiću i njegovom „osmjehu prkosa“, za tu priliku specijalno napisao muziku za popularnu italijansku partizansku pjesmu „E quei briganti neri“ (Te crne brigade) i posvetio je, Nikšiću, Crnoj Gori i besmrtnom heroju.

"U Crnoj Gori ću biti 31. avgusta kao italijanski čovjek orkestar, plesaću i pjevati na ulici. Čekam te“, poručio je Berti na svojoj veb stranici.

On u nastavku donosi čitavu priču o Ljubu Čupiću upoznajući svoje pratioce sa legendarnim herojem koji je život izgubio veličajući ideale slobode.

U nastavku vam donosimo originalni tekst i prevod Bertijeve pjesme:

E quei briganti neri mi hanno arrestato

in una cella scura mi han portato

mamma non devi piangere

per la mia triste sorte

piuttosto che parlare

vado alla morte

E quando mi han portato alla tortura

legandomi le mani alla catena

stringete pure forte

le mani alla catena

piuttosto che parlare

torno in galera

E quando mi han portato in tribunale

chiedendo se conosco il mio compare

si si che lo conosco

ma non dirò chi sia

io sono un partigiano

non una spia

E quando mi han portato al tribunale

chiedendo se conosco il mio pugnale

si si che lo conosco

ha il manico rotondo

nel cuore dei fascisti

lo piantai a fondo

E quando l’esecuzione fu preparata

Fucile e mitraglia eran puntati

non si sentiron colpi

della fucilazione

ma si sentiva un grido:

“Rivoluzione!”

Te brigade crne

u tamnicu me mračnu baciše

ne plači, mati

nad sudbinom mojom tužnom

u smrt ću poći

al ništa kazati neću

I tad me stadoše mučiti

sa lancima na rukama

stegnite još jače

vraćam se u zatvor,

al ništa kazati neću

I kad me pred sud izvedoše

pitajući da li poznajem prijatelja svog

da, da, poznajem ga

ali neću reći ko je

ja sam partizan, ne špijn

I kad me pred sud izvedoše

pitajući me dal' se sjećam svog bodeža

da, da, sjećam ga se

ručka mu okrugla

u fašističko srce

zarih ga duboko

I kad je sve bilo spremno za smaknuće

u mene uperene puške i mitraljezi

nije se čula egzekucija

već samo jedan povik:

„Revolucija!"