Danilo Bojović - heroj Jugoslavije koji je poginuo nadomak voljene Župe od zla domaćega

Za samo 32 godine koliko mu je bilo dato života, postao je junak Crne Gore, revolucionar, antifašista, predratni borac za autonomiju univerziteta, jedan od učesnika i organizatora Trinaestojulskog ustanka i narodni heroj Jugoslavije.

Danilo Bojović rođen je 15. avgusta 1910. u selu Kuta kod Nikšića, u Kraljevini Crnoj Gori.  

Upisao je Pravni fakultet, a odlazak u Beograd i uzavrela atmosfera studentskog nezadovoljstva pogodovali su njegovom uviđanju da društvo i državu treba temeljito mijenjati. Izabrao je partiju koja je to nudila i postao član SKOJ-a 1934. U Komunističku partiju Jugoslavije primljen je 1937. 

Pamti se da je Danilo pripadao onoj grupi komunista bez kojih je svaka akcija na Univerzitetu i u Beogradu bila, gotovo, nezamisliva. Zbog toga je često hapšen, privođen, pritvaran i proganjan.

U njegovom shvatanju revolucionarnosti, internacionalizam je podrazumijevan, stoga se pokušao priključiti interbrigadistima, ljevičarima, liberalima i socijalistima u Španskom građenskom ratu. Nije uspio jer su žandarmi dobro znali njegov lik. Uhvaćen je u Sloveniji i vraćen sa tog puta.

U zemlji je nastavio sa subverzivnim djelovanjem i podrivanjem režima Karađorđevića, koji se gušio u neravnopravnosti i neslobodi.

Djelovao je u Beogradu, ali i u rodnom kraju, gdje je pomagao u obrazovanju i radu partijskih ćelija.

Prvi dani rata i pvi svenarodni, organizovani otpor u Evropi podignut je u malenoj Crnoj Gori, jednoj od najstarijih slobodnih autonomija i priznatih država svijeta, ali i najzapuštenijoj provinciji okupiranoj od strane Srbije. Nakon prve puške na Virpazaru, dizali su se i ostali gradovi, varoši i mjesta. Tako je bilo i u Nikšiću.

Po Danilovom planu uništena je žandarmerijska stanica u Župi, a nakon toga on postaje prvi komandant Župskog bataljona.

Slovio je za dobrog stratega, pa je bio potreban i u ostalim zadacima. Računali su na Danila prilikom formiranja novih jedinica, u ilegalnim i diverzantskim podvizima, jednako kao i u agitaciji i širenju naprednih ideja.

Učestvovao je u borbama tokom Treće neprijateljske ofanzive. Nakon povlačenja glavnine partizanskih snaga u Bosnu i Hercegovinu u juna 1942. Partija je je, Danilu namijenila ilegalne zadatke na domaćem terenu.

Poginuo je 3. marta prije osamdeset i dvije godine. Za Danilom Bojovićem tragala je specijalno sastavljena četnička jedinica, koja ga je sa grupom partizana pronašla u jednoj kolibi na planini Konjsko. 

... kao trn u oku neprijatelja, okupio je u zajedničkoj hajci protiv sebe žandarme, špijune i istaknute četničke zlikovce. Danilo sa grupom ilegalaca komunista nalazio se na Konjsku u kolibi. Opkoljeni četničkim streljačkim strojem partizani su pružali žestok otpor. Neustrašivi Danilo je iskočio iz kolibe i bombama razbio obruč domaćih izdajnika, ali nije daleko odmakao, jer je bio pod paljbom sa svih strana a veliki snijeg je otežavao kretanje i nije uspio da se izvuče. Tako je hrabro u neravnopravnoj borbi poginuo heroj Danilo Dimitrijev Bojović nadomak voljene Župe od zla domaćega.

Da bi utjerali strah u kosti narodu četnici su Danilovo tijelo otjerali na Mačak šenlučeći i likujući kako su ubili „velikog komunističkog vođu“.

 Slobodan Mirjačić, predsjednik nikšićkog Udruženja boraca i antifašista

 Mirjačić je prilikom polaganja vijenca na spomenik Danilu Bojoviću, a zbog sve učestalije priče o opštem pomirenju u Crnoj Gori, ispričao i kako je Danilov otac Dimitrije reagovao kada su mu donijeli spisak četnika koji su učestvovali u njegovom ubistvu.

– Dimitrije je pročitao spisak dva puta, zgužvao papir i bacio ga u vatru. Rekao je da je zapamtio imena, ali da ne želi i da ukućani znaju ko su zlikovci, kako se ne bi njegovi potomci svađali s njihovom đecom, jer đeca ne odgovaraju za sramotu svojih roditelja.

Danilo Bojović proglašen je za narodnog heroja 1945.