Piše: Slobodan Jovanović Posljednja događanja u Crnoj Gori, za vrijeme i oko izbora, probudili su, sasvim razložno, interesovanje medija u okruženju, a i šire.
Svaki put kad se desi neka konfliktna situacija u Crnoj Gori, kroz objave medija u okruženju moguće je i viđeti kakvo je raspoloženje prema državi Crnoj Gori, njenim vlastima i građanima Crne Gore crnogorske nacionalnosti, manjinama u Crnoj Gori i građanima koji se izjašnjavaju kao Srbi. Naravno, najzanimljiviji je odnos medija u Srbiji, jer ostale države se manje – više neutralno odnose kad prenose informacije iz Crne Gore.
Pokušaj izazivanja terorizma i provociranje političkih i međuetničkih sukoba u Crnoj Gori skoro konsenzualno je prikazano u medijima u Srbiji kao farsa u organizaciji „režima Mila Đukanovića“ i Đukanovića samog. Vrištali su naslovi prestoničkih medija Srbije ogromnim senzacionalizmom „Milo platio malom Legiji 100.000 eura“, „Đukanović iscenirao državni udar“ i slično.
Elektronski mediji su bez imalo razmišljanja usvajali matricu koji su proizveli pisani mediji, koji čak ni kod mnogih od njih ne uživaju neki ugled. No, kad je u pitanju Crna Gora nema te informacije ili dezinformacije koja neće naići na plodno tlo u Srbiji ako pomaže stravičnim predrasudama koje svjesno gaje u javnom prostoru Srbije. Dva dana je trajalo bestijanje medija, po studijima su se utrkivali ko će više da proglasi Crnu Gorom diktaturom gorom od sjevjernokorejske, u kojoj se Srbi muče na srednjovjekovnim spravama za mučenje i u kojoj svaki portir bilo koje ustanove trči kod Mila da ga pita može li nekoga pusti da uđe u zgradu.
Trebalo je izdržati toliku količinu laži, manipulisanja i, ako hoćete, klasične imbecilnosti. Prosto neke stvari ne mogu izdržati ni najsimplikovaniji logički smisao.
Naravno, to sve ne može da prođe bez medijskih i političkih poslenika iz Crne Gore koji će se utrkivati da građanima Srbije dodatno objasne kako ne samo da portiri moraju pitati Đukanovića mogu li pustiti nekog u objekte, već i da su samo mafijaši i kriminalci slobodni građani u Crnoj Gori, a svi ostali, sem članova DPS-a, zarobljeni u konc logoru, gladni, bosi i ponižavani.
Da su mediji u Srbiji daleko od profesionalizma govori to da skoro nijedan medij nije prenio sadržaj iz emisije TV Vijesti, novinara Petra Komnenića, u kojoj je gostovao specijalni tužilac Crne Gore, Milivoje Katnić. Procjenili su da se te informacije ne uklapaju u njihovu željenu sliku.
Paradigma izvještavanja o događajima u Crnoj Gori u srpskim medijima je beogradski Blic, kako kažu „najčitanije dnevne novine u Srbiji“, koji, o tempora o mores, slovi kao jedan od „ozbiljnijih“medija u beogradskoj čaršiji. Elem, Blic je u utorak, 18.oktobra, na naslovnoj strani, ogromnim slovima, donio senzacionalni naslov „Dikić za 100.000 eura glumio teroristu“. U samom tekstu se navodi da je Đukanović platio penzionisanom generalu srpske žardarmerije, Bratislavu Dikiću 100.000 eura da simulira „državni udar“.
Kao izvor informaciju pominju se „izvori Blica“ i „priča se po Podgorici“. Mada sam ubjeđen da su izvori ovo drugo! Kredibilni nema se što reći?
Drugog dana, 19.oktobra, preko čitave naslovne strane, sa fotografijom premijera Crne Gore, tekst ogromnim slovima „Milove pobede po Bebinim receptu“, aludirajući na Bebu Popovića, više nego omraženog kod većine medija, valjda zbog svog oštrog jezike prema njima. Naredna dva dana, kad se već nazire što se događalo u Crnoj Gori i kad je specijalni tužilac Crne Gore iznio podatke o planovima organizatora pokušaja terorističkog napada i izazivanja masovnih žrtava na ulicama Podgorice, u Blicu ni „mukajet“, što bi rekao Svetislav Basara. Prenose se saopštenja opozicije o nepriznavanju izbora, manjinskoj vladi i slično.
Takođe smo imali priliku da u kolumni Vladimira Đukanovića, istaknutog člana SNS-a, pročitamo sublimirane propagandne budalaštine koje se godinama plasiraju preko srpskih medija, da bi u petak, 21. oktobra bili „počašćeni“ viđenjem događaja u Crnoj Gori iz pera prvog čovjeka Blica, u njegovoj redovnoj kolumni pod nazivom „Glineni četnici“.
I tu dolazimo do toga da je Veselin Simonović, sa „kodnim imenom“ istovjetnim sa onim koje su teroristi koristili za oružje, iznio svoje stavove koji se umnogome razlikuju od onoga što njegov list nekoliko dana senzacionalistički iznosi. Odjednom nije Đukanović organizovao upad terorista, nego se radi o nekim četničkim avetinjama, praktično nesposbnim budaletinama sa šubarama, koje su pošle u besmislenu avanturu za koju nijesu imali ni zeru snage da je sprovedu.
Učešće Dikića je po njemu znak da je taj čovjek potpuno prolupao, čudeći se kako je jedan takav čovjek mogao biti na čelu srpske žandarmerije. Naprasno, on ne „može da tvrdi(m) da je za ovu prljavu rabotu znao i Milo Đukanović“, implicintno dovodeći u vezu Bebu Popovića koji je, kao, medijski iskoristio dolazak „Dikića i njegove vesele četničke bratije“ (kako to nevino zvuči), sa idejom da od „patriotskog posla nešto i zaradi(e)“, i „kreirao“ „terorizam u pokušaju“. Simonović ne navodi, kao kod Đukanovića, da nema dokaze za to, već da je ON ubjeđen da iza toga stoji ruka Bebe Popovića. Tako nečija upitna intuicija postaje senzacija u srpskim medijima!
Za Blic nije uopšte interesantna vijest što je crnogorski specijalni tužilac, M. Katnić, iznio u emisiji „Načisto“, na TV Vijesti, već u današnjem broju od 22. oktobra donosi samo informaciju što je o događajima u Crnoj Gori izjavio „austrijski stručnjak Florijan Biber“ koji „sumnja“ da je „državni udar“ izrežiran.
I to je stara praksa medija u Srbiji. Ako bilo ko na zemljinoj kugli izjavi nešto što se uklapa u njihovo viđenje stvarnosti oni će objaviti to mišljenje a prećutate hiljadu drugih koji im ne idu u prilog. A onda se redovno po TV studijima i raznoraznim emisijama iznose stavovi kako Milo Đukanović stalno traži neprijatelje van Crne Gore, ne libeći se takve blasfemije da ga upoređuju sa sjevernokorejskim diktatorom, kao način na koji se održava na vlasti, aposrofirajući „Srbiju kao najvećeg neprijatelja“. Ne pada im na pamet da se pogledaju u ogledalo i vide svoje ružno lice.
Današnji Blic (25.10.2016), na četvrtoj i petoj strani, nakon sinoćne konferencije za štampu u Beogradu, na kojoj je A. Vučić, premijer Srbije, iznio mnogo detalja o praćenju Mila Đukanovića sa namjerom da izvrše ubistvo crnogorskog premijera, prikupljenim dokazima, uniformama, novcu, savremenoj, sofisticiranoj opremi za praćenje i komunikaciju, donosi tekst pod nazivom „Vučić: Funkcioner UKP davao podatke strancima“, u kome se uglavnom bave onim što je naglašeno u naslovu, posvećujući praćenju, namjeri da se ubije Đukanović, dokazima koji su pronađeni samo par rečenica, izostavlajući mnoge detalje.
Ništa na naslovnoj strani?! Na naslovnoj strani najsenzacionalniji naslov „Država vas vodi u Njujork na Diznilend“!? Preko čitave strane. Nije senzacionalna vijest da je u Crnoj Gori planirano krvoproliće, ubistvo premijera, koji su planirani sa teritorije Srbije i očigledna umješanost Rusije u ta događanja (o tome ni slova u tekstu)?! Senzacija je put u Diznilend!? Prvo „Dikić za 100.000 eura glumio teroristu“ preko čitave strane, pa zatim „Milove pobede po Bebinim receptu“, takođe preko cijele naslovne strane, a onda NIŠTA nakon otkrivanja plana za izazivanje krvoprolića i ubistva premijera Crne Gore koje organizuju ljudi sa teritorije Srbije, uz pomoć „inostranog faktora“ i to sve po informacijama BIA-e, srpske obavještajne agencije??!
Glasine sa podgoričkih ulica su za naslovnu stranu i krupni kurziv, a otkriće ovakvih događaja je za petu stranu i desetak redova? Treba li biti posebno promućuran pa shvatiti kakav odnos ima srpska javnost prema Crnoj Gori i kakvu sliku kreiraju mediji o Crnoj Gori u Srbiji? I da li nekog uopšte čudi što je premijer Srbije, Aleksandar Vučić, prije nego što je saopštio rezultate istrage vezane za Crnu Goru, rekao da zna da će 95% onih koji prate konferenciju za štampu u Srbiji pljuvati televizijski ekran i njega? Nije li to posredno priznanje kako se 95% Srba odnosi prema crnogorskoj državi, crnogorskoj naciji i vlstima u Crnoj Gori?
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR