Premijersko nedonošče crkve matere

Za Antenu M piše: Stefan Todorović

Na jučerašnjoj vladinoj konferenciji za medije oglasilo nam se političko nedonošče začeto u crnogorskim hramovima od strane zamonašenog starca, a porođeno uz velike muke i komplikacije zahvaljujući intervenciji babica iz inostranstva. Nedonoščad se prema trajanju trudnoće dijele na vrlo preranu nedonoščad (od 29. do 32. neđelje) i izrazito preranu nedonoščad (od 23. do 28. neđelje). Na nesreću po crnogorsko društvo naše političko nedonošče se moralo poroditi u abnormalnom roku od 12 neđelja pa su mu mnogi organi još nijesu ni počeli formirati, što mu dodatno otežava prilagođavanje na izvancrkveni život i uzrokuje mnoge komplikacije. Na sreću, tokom prve dvije neđelje njegovog bitisanja, babice iz inostranstva su mu obezbijedile dvogodišnje inkubatorsko bitisanje po cijeni od 750 miliona eura. Dok čekamo da se razviju i formiraju svi neophodni organi političkog upravljanja društvom, od ekonomskih, kulturnih, prosvjetnih… politika do jasnog programa rada i djelovanja vlade, naše političko nedonošće radiće ono što uz pomoć svoje crkve-matere jedino može i raditi.

Stoga, pored četvororučnog nedonoščeta koje je vaspostavilo novi crkveni odbor Univerziteta Crne Gore i najavilo svetosavski nauk kao dio obrazovnog sistema, prvi i jedini mogući korak nove vlade jesu izmjene Zakona o slobodi vjeroispovijesti. Premijersko nedonošče je u razgovoru s evropskim komesarom za proširenje Oliverom Varheljijem konstatovalo da Zakon „nije pitanje odnosa prema nekoj crkvi“, već da je to „pitanje odnosa prema imovini“. Premijer obrazlaže gospodinu Varheljiju: „Ako vi želite da u Crnoj Gori neko može vašu kuću, koju ste gradili na vašem imanju, nekim zakonom da prepiše na državu i da vi dokazujete u tom dijelu, onda se mi razlikujemo u startu…“

Primjećujemo neznanje premijerskog nedonoščeta jer crkve i manastire poistovjećuje s kućama, javno dobro i kulturnu baštinu Crne Gore poistovjećuje s privatnim dobrom. Crkve i manastire koje su gradili naši preci uz pomoć tadašnje crnogorske države, na njihovim imanjima ili imanjima tadašnje crnogorske države, tretira kao privatno vlasništvo vjerske zajednice koja u Crnoj Gori djeluje tek od 1920. godine. Uočljivo je neznaveno i nezrelo političko i državničko ponašanje premijerskog nedonoščeta i njegov submisivan odnos prema Srpskoj pravoslavnoj crkvi.

U tome ga slijedi i leposvetosavsko nedonošče koje nas ubjeđuje da je izmijenjeni Zakon o slobodi vjeroispovijesti krajnje liberalan i bez ikakvih diskriminacija uprkos tome što ne dozvoljava Crnogorcima da u crnogorskoj državi s crnogorskim svešenstvom praktikuju vjerske obrede u crnogorskim vjerskim objektima (Cetinjskom manastiru, Ostrogu, stotinama seoskih crkava…). Na ovo se nadovezuje građansko nedonošče s tvrdnjom da je naš nacionalni interes da građane pomirimo, tako što jednom dijelu crnogorskih vjerujućih građana nećemo dozvoliti da sa svojim sveštenstvom ispovijeda vjeru u crnogorskim crkvama i hramovima... a drugima ćemo dati i dozvoliti sve.

U nedonoščadi mnogi su organi nedovršeni (koža, pluća, jetra, mozak), što im otežava prilagođavanje na izvanmaterični život. Zbog toga ih nakon porođaja i njeguju u inkubatoru. Po pravilu, krajem druge godine života trebalo bi da dostignu svoje donošene vršnjake. Očito je da se naše političko nedonošče ne snalazi izvan crkvenog života, što nam govori da crnogorsko društvo, zahvaljujući 750 miliona eura plaćenom inkubatoru, čekaju najmanje dvije teške godine pod tutorstvom zle maćehe... crkve-matere.