Za Antenu M piše: Oleksandr Levčenko
Privremeno okupirane teritorije Ukrajine su centar masovnih kršenja ljudskih prava. Okupacione snage potpuno ignorišu norme međunarodnog prava i konvencije koje regulišu postupanje prema civilnom stanovništvu tokom rata. Česti su slučajevi zarobljavanja civila, namjernog nepružanja medicinske pomoći ili lijekova teško bolesnima, ugnjetavanja, mučenja i otmice djece.
Najčešće je kršeno pravo na imovinu. Druga najčešća povreda na okupiranim teritorijama je pravo na slobodu i lični integritet. Kršenje ovog prava vrši se nezakonitim otmicama, hapšenjima i raseljavanje civila u nepoznatom pravcu od strane ruske vojske, predstavnika FSB-a Ruske Federacije, kao i zaposlenih u okupacionim strukturama, poput policije, organa bezbjednosti itd.
Lokalno ukrajinsko stanovništvo je podvrgnuto represiji. Stanovnici su primorani da učestvuju na izborima pod prijetnjom gubitka pristupa socijalnim beneficijama i uslugama, kao i progonom zbog svog proukrajinskog stava.
Vrši se pritisak na nezaštićene slojeve stanovništva - predstavnike budžetskog sektora, penzionere, kao i parohijane pravoslavne crkve. Odbijanje učešća na izborima prijeti optužbama za ekstremizam. Među "kaznama" je i mobilizacija u rusku vojsku. Uništena infrastruktura i stambeni prostori čine stanovništvo ranjivim na različite pritiske okupacionih vlasti.
Rusija nastoji da izbriše nacionalni identitet Ukrajinaca na okupiranim teritorijama podvrgavajući ih torturi ili pritiscima. Rusi odvode ukrajinske maloljetnike u Rusku Federaciju, uz naknadnu promjenu ličnih podataka kako bi se onemogućio njihov povratak u domovinu, kao i podvrgavanje "ideološkom prevaspitanju", grubo kršeći prava djeteta. Brojni dokazi i iskazi očevidaca dokazuju smišljenu prirodu zločinačkih radnji države agresora.
Puna invazija Ruske Federacije na Ukrajinu dovela je do povećanja broja slučajeva seksualnog nasilja u sukobu (SNS), koje je vrsta rodno zasnovanog nasilja (GN) koje uglavnom pogađa žene i djevojčice. GN može dovesti do izolacije žrtve, društvene stigmatizacije, ponovljene psihološke traume, otuđenja od porodice i zajednice, a u nekim ekstremnim slučajevima i do smrti.
Prema Uredu glavnog tužioca Ukrajine, do 1. aprila 2024. godine evidentirano je 287 činjenica SNS. Među njima: silovanje, sakaćenje ili nasilje nad genitalijama, prisilno izlaganje, prijetnje i pokušaj silovanja, prisiljavanje na gledanje seksualnog zlostavljanja voljenih osoba. Među povrijeđenima su 102 muškarca, 185 žena, 15 maloljetnika, među kojima 14 djevojčica i 1 dječak.
Zabilježen je niz slučajeva kada su okupatorske snage koristile seksualno nasilje tokom torture. U odnosu na nezakonito zatvorene žene i muškarce, okupatori koriste genitalnu torturu električnom strujom, silovanje, namjerno nanošenje povreda koje onemogućuju reproduktivnu funkciju žrtava itd.
Ruske okupacione snage koriste seksualno nasilje od 2014. godine, kada je Rusija izvršila invaziju na istočnu Ukrajinu. Konkretno, postoje relevantne izjave zatvorenika koji su bili nezakonito zatvoreni u Donjeckom zatvoru "Izolacija". Na osnovu činjenica o seksualnom nasilju na okupiranim teritorijama, o sumnji je prijavljeno 40 vojnika Ruske Federacije.
Otkriveno je 69 činjenica SNS-a. Okupacione snage koriste seksualno nasilje kao psihološko oružje, ponižavajući dostojanstvo žrtava, traumatizirajući ih i moralno i fizički. Prema stavu (d) člana 2. Konvencije o sprječavanju i kažnjavanju zločina genocida, korištenjem seksualnog nasilja nad civilnim stanovništvom, ruski okupatori poduzimaju radnje usmjerene na sprječavanje rađanja djece unutar grupe. Jedini način da se spriječi pojava novih činjenica SNS-a je protjerivanje ruskih trupa sa okupiranih teritorija.
Više od dvije godine punog rata i deset godina okupacije dijelova istočnih regija dokazuju da Rusija i njene trupe potpuno ignorišu norme međunarodnog humanitarnog prava i nastoje da unište što veći broj ukrajinskih civila, da izbrišu njihov identitet. Svi oni koji su uključeni u počinjenje ratnih zločina, a posebno SNS, moraju biti izvedeni pred Međunarodni krivični sud. Prema Rezoluciji Vijeća sigurnosti UN-a 1820 (2008.), seksualno nasilje u sukobu se smatra spriječivim i kažnjivim zločinom prema međunarodnom pravu o ljudskim pravima i međunarodnom krivičnom pravu.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR