Gradi li se pravoslavno Gornje Maoče u Krivošijama?

Za Antenu M piše: Dr. Srđa Pavlović

Naselje u Gornjim Krivošijama (Opština Kotor) o kojem ovih dana izvještavaju mediji bi trebalo da bude predmet značajne i konstantne pažnje institucija države Crne Gore, a možda i njenih bezbijednosnih službi.

Traganje za duševnim mirom i prostorom za pastoralni život koji je omeđen i regulisan vjerskim principima nije, samo po sebi, ni štetno, ni bezbijednosno izazovno. Takav habitus može za mnoge biti poželjno ubježište od izazova sve haotičnijeg gradskog života.

Ono o čemu odgovorna država mora povesti računa jeste proces ubrzane desekularizacije crnogorskog društva i degradacije moći institucija države u odnosu prema Crkvi Srbije i njenim ruskim saputnicima. To je, vjerujem, kontekst u kojem se treba promišljati i aktuelno kreiranje ovog svojevrsnog vjerskog izolata u Gornjim Krivošijama.

Fundamentalna promjena odnosa između crkve i države, kojoj svjedočimo tokom posljednih desetak godina, kao i očigledno slabljenje formalnih ingerencija države u odnosu prema crkvi nakon potpisivanja takozvanog Temeljnog Ugovora sa Crkvom Srbije, je državu Crnu Goru učinila još podložnijom potencijalnim bezbijednosnim izazovima koji imaju snažne vjerske temelje, nego što je to bio slučaj prije potpisivanja ovog problematičnog dokumenta.

Opasnost postaje akutna kada se kreira vjerski motivisana ex-teritorijalna urbana jedinica čije fizičko uspostavljanje nije urađeno uz poštovanje pozitivnog zakonodavstva u državi, bilo da se radi o pravnim normama koje uređuju stepen urbanizacije ruralnih lokacija i građevinske dozvole, bilo da je u pitanju registrovanje novih formi vjerskih zajednica.

Do sada raspoložive informacije o ovom naselju ukazuju da se radi o nelegalno izgrađenom turističkom naselju koje, pravo rečeno, neodoljivo podsjeća na vjersku koloniju.

Nebi valjalo da vrijeme pokaže da je ono što mnogima danas izgleda kao naselje vikendaša koji bježe od gradske vreve, turističke gužve i kruzerskog saobraćajnog haosa u bokokotorskom zalivu i koji traže mir u šumovitom zaleđu “nevjeste Jadrana”, ustvari rusko-pravoslavna verzija vahabijskog izolata u selu Gornja Maoča (Opština Srebrenik, Bosna i Hercegovina).