Kajafa je oslobodio Pljevlja taman koliko ih je oslobodio Dario Vraneš

Ako laž ponovljena 100 puta ne postane istina, oslikaj lažljivi mural. To je pravilo uspostavljeno ovih dana u Pljevljima. Stotinu puta izgovorena i napisana laž Slavenka Terzića, pljevaljskog istoričara na specijalnim zadacima nacionalnog radnika, i njemu sličnih "istoričara" da je srpska vojska oslobodila Pljevlja, i to na Svetu Petku - 27. oktobra 1912. potpomognuta je oslikavanjem murala srpskom pukovniku Milivoju Anđelkoviću, zvanom Kajafa. Oficiru koji je, tobože, predvodio srpske snage koje su oslobodile Pljevlja.

Istina je, notorna i nepobitna, da je Pljevlja oslobodio Prekotarski odred Crnogorske vojske, pod komandom Mašana Božovića. Prekotarski odred djelovao je u Prvom balkanskom ratu u sastavu Istočnog odreda Crnogorske vojske, kojim je komandovao brigadir Janko Vukotić.

U odsustvu institucija države Crne Gore, lokalna vlast može nesmetano krivotvoriti istoriju i lagati neznavene u tom gradu. Da Crna Gora ima predsjednika lojalnog državi na čijem je čelu, barem bi pustio glas ovim povodom, ako je već nerealno da, kao vrhovni komandant, naredi uklanjanje te sramote sa zida u centru grada. Premijer, kao rođeni Pljevljak, najbolji bi primjer dao da uzme kantu farbe i sam prekreči mural pukovniku Kajafi.

Jer, da je srpska vojska oslobodila Pljevlja, grad bi bio dio Srbije. Ovako, oslobodili su ga Crnogorci pa su Pljevlja pripala Crnoj Gori.

Posebnu obavezu da se glasne ovim povodom trebalo bi da osjeća jedan iskusni crnogorski političar. Svjedočenje Nikice Kneževića, aktera oslobađanja Pljevalja i kasnijeg generala JNA, njega bi, po porodičnoj liniji, trebalo da obavezuje da javno istupi protiv murala lažnom oslobodiocu Kajafi.

Konačno, Pljevlja nijesu oslobođena na Veliku Petku, 27. oktobra, nego dan kasnije- 28. oktobra 1912. (15. oktobar po starom kalendaru). Ali, kad se laže na veliko, što bi bio problem slagati na malo- za jedan dan.