Perović: Mandić i Koprivica u Izraelu - to je interes Beograda i Moskve, a ne Podgorice i Brisela

U osvit odluke Evropske komisije da predloži Savjetu EU da Izraelu ukine povlastice iz trgovinskog dijela Sporazuma o pridruživanju i da uvede sankcije "ekstremističkim ministrima izraelske vlade", a sve zato što ni u Briselu više ne mogu da žmure pred strašnim slikama iz Gaze, zbog kojih se sve češće pominje genocid kao kvalifikacija zločina Netanjahuove politike prema Palestincima, u trodnevnu posjetu Izraelu otputovao je Momo Koprivica, potpredsjednik Vlade za politički sistem, pravosuđe i antikorupciju. I to uz potpisanu saglasnost MVP, na čijem je čelu Ervin Ibrahimović, predsjednik BS. Nedavno je, podsjetimo, i predsjednik Skupštine Andrija Mandić boravio u Izraelu.

Crna Gora je, ako je neko pomislio suprotno, i dalje čvrsto na evropskom putu, ispunjava evropsku agendu i usklađuje svoje politike sa briselskim, uključujući i vanjsku. Barem tako kažu crnogorski zvaničnici. 

Posjeta Moma Koprivice Izraelu, uz saglasnost crnogorskog MVP i uz nevjerovatan tajming, bili su povod da se za komentar obratimo karijernom diplomati, ambasadoru Željku Peroviću. Prije direktnog odgovora, Perović daje kontekst bez kojeg je nemoguće razumjeti ovakve diplomatske poteze zvanične Podgorice.

- Spoljna politika, po pravilu, odraz je unutrašnje politike svake zemlje. Haotično stanje u kome se danas Crna Gora nalazi rezultat je propuštenih šansi, sa jedne strane, ali prije svega nezapamćenog pritiska i udara spolja, prvenstveno srpskog nacionalističko/integralistickog pokreta; strašne anticrnogorske propagande; veleizdaje jednog dijela vlasti, oličenog u DF i Demokratama; slabosti, bezličnosti i kukavičluku onog drugog dijela; sitnosopstveničke politike dijela manjinskih stranaka, kao i sve urušenijeg međunarodnog poretka."

Crnogorsku spoljnu politiku zato treba posmatrati u ovom kontekstu, kaže ambasador Perović za Antenu M, pa nastavlja:

- U drugom, osim deklarativnog zaklinjanja u EU, naše diplomatije nema, ne postoji! Dezorijentisana, obezglavljena (i pored postojanja dva MIP-a, zvanicnog i korektora), uplašena i kadrovski masakrirana, i dalje bez značajnog broja ambasadora na ključnim pozicijama, svedena je na 'diplomatski proboj' predsjednika Skupštine i jednog broja poslanika, te nekoliko ministara, uglavnom prosrpske ili proruske provenijencije koji 'zdušno' kobajagi propagiraju crnogorski i evropski put. Tako, danas, kada EU jasno osudjuje genocid koji izraelski premijer Natanjahu sprovodi u Gazi, a Evropska komisija predlaže novi set sankcija, vojvoda Mandić i pp Vlade Koprivica posjećuju Izrael iz njima znanih razloga. Možda da tako pokažu podršku Briselu koji stalno podupire Crnu Goru? Ili da pomognu premijeru Milojku Spajiću u ostvarivanju evropske agende?"

A onda i odgovara na ta, ironično postavljena pitanja:

- Ne, biće suprotno od toga. Svaki izlazak iz zemlje četničkog vojvode, njegovih poslanika i savjetnika, potpredsjednika i ministara tipa Koprivice, Bečića, Krapovića, Šaranovića i sličnih znači upravo obrnuto. Znači traženje saveznika u njihovom destruktivnom pokušaju zaustavljanja Crne Gore na njenom evropskom putu, znači poništavanje njenog građanskog karaktera, znači traženje saveznika za njihov osnovni i praktično jedini cilj - nestanak Crne Gore kao suverene i samostalne države."

Čovjek koji je u prebogatoj diplomatskoj karijeri službovao u Njujorku, Beču, Beogradu, Tirani... smatra da je upravo vanjska politika bila najbolji segment ukupne politike obnovljene Crne Gore.

- Ono najbolje u bivšoj vlasti do dolaska oslobodilačko/ osvetničkih retrogradnih snaga 2020. i njihove revizionisticke anticrnogorske i antievropske orijentacije bila je spoljna politika. Uprkos proklamovanom (i potpisanom) dogovoru o nastavku te politike, krenulo se u suprotnom pravcu. Najznačajnije poluge u sve tri vlade dobijaju oni koji su antievropski i anticrnogorski nastrojeni. Oni koji instrukcije dobijaju iz Beograda (posredno i Moskve) i koji sve čine da zaustave Crnu Goru u pokušaju da postane prva naredna članica Evropske unije. Kao i da promijene i uruše njen po Ustavu proklamovani građanski karakter. Dvije premise koje su uslov progresa i opstanka same Crne Gore, kao suverene i samostalne drzave."

Na osnovu svog ogromnog diplomatskog iskustva i poznavanja premisa moderne diplomatije, Željko Perović ukazuje na suštinske probleme Crne Gore u toj oblasti: kvarenje odnosa sa susjedima, udaljavanje od proevropske politike i udovoljavanje interesima Beograda.

- Spoljna politika svake zamlje, pa i onih velikih i najvećih trudi se da bude izbalansirana, odmjerena i da pokuša u najvećoj mogućoj mjeri da ostvari svoje spoljnopolitičke ciljeve. Srednje i manje zemlje, u koje spada i naša (a zove se Crna Gora), trebalo bi da prate osnovna kretanja i pravce međunarodnih odnosa, procjenjuju kuda ti pravci vode, da predviđa geopolitičke poteze velikih i najznačajnijih zemalja i da kreira spoljnopolitičke prioritete. U svakoj varijanti i u svim vremenima odnosi sa susjedima su na prvom mjestu po značaju. I Crna Gora je do avgusta 2020. godine bila uzoran susjed svima oko sebe i služila za primjer dobrosusjedske saradnje. Imajući u vidu da je osnovni cilj srpskih integralista, kako vole sebe da nazivaju, spriječiti ulazak Crne Gore u EU, jer bi to značilo smrtni udarac 'srpskom svetu', njihovo djelovanje je i usmjereno u pravcu kvarenja odnosa Crne Gore sa svim susjedima. Udaljavanja od proevropske politike i udovljavanje interesima politike zvaničnog (malignog) Beograda."

Ipak, na pitanje da li će pioni Beograda i Moskve, raspoređeni u crnogorskim institucijama uspjeti da ostvare svoj cilj, rezolutno odgovara:

- Malo morgen! Što bi rekao njihov (napušteni) idol, prethodni vođa suludog pokreta, Slobodan Milošević. A njihov budući (napušteni) idol Aleksandar Vučić će ih koristiti do potpunog prestanka 'rada motora'. Nakon toga, zna im se sudbina - napušteni i zaboravljeni, poput svih prethodnika od prije deceniju, dvije ili vijek."