MI ili ONI

„Crni dane, a crna sudbino! O kukavno Srpstvo ugašeno“

Za Antenu M piše: Žarko Dragićević 

Dugogodišnje odgađanje rješavanja crkvenog pitanja u Crnoj Gori, kao i odgđanje donošenja „Zakona o slobodi vjeroispovijesti“ rezultiralo je sukobom „srpskog nacionalnog interesa“ na jednoj strani i „jedinstvenog državnog interesa Crne Gore“ na drugoj strani.

Tolerantnost državne administracije prema aktivnostima Srpske pravoslavne crkve, dovelo je do ujedinjenja crkvenog vrha sa srpskim nacionalistima kako u Crnoj Gori tako i sa radikalnim srpskim nacionalistima u čitavom regionu. Srpski akademici, istoričari, državni vrh Srbije, Sinod i članovi Sabora SPC, mediji... označili su Crnu Goru kao najmanju, ali po multinacionalnom i multikonfesionalnom uređenju najuticajniju zemlju u regionu, izabirajući pritom model borbe unutar pravoslavnog nacionalnog bića, koji bi neminovno zbog građanski uređenog društva i dobrih odnosa sa zemljama regiona, pokrenulo čitav niz „regionalnih nacionalnih konflikata“ što bi dugoročnije dovelo do teritorijalnog i etničkog preslaganja regiona.

EU je upućena u problem koncepta regionalizacije (Crna Gora, Sandžak, Sjeverna Makedonija i Preševska Dolina, kao i neriješenim odnosima Srbije i Kosova) tako da je upitan i stav EU o pristupnim pregovorima Sjeverne Makedonije i Albanije. Suštinski nerazumijevanje i sporost EU administracije, bolje rečeno nesposobnost već 30 godina Balkan drži u stanju neizvjesnosti i situaciji zamrznutoj u 2001 god.

Razlog ratova 1991-2001 god. na prostorima bivše Jugoslavije bili su odbrana vitalnih nacionalnih interesa:hrvatskog, bošnjačkog, albanskog naroda od dominacije manjinskog srpskog naroda i hegemonističkih interesa Republike Srbije, koja je pokretala ratove,prvenstveno zbog kontrole teritorija i prirodnih resursa, bezmilosno izlažući sopstveni narod projektovanim migracijama, a na taj način i ukrupnjavanjem kritične mase srpskog stanovništvau dovoljnog za dominaciju određenom teritorijom. S obzirom na to da  „srpski migracioni koncept“ nije nov, već je kroz čitavu srpsku istoriju bio dominantan u osvajanju tuđih etničkih teritorija po principu “prvo naseliti-kasnije prisvojiti“ tim konceptom se služe i danas.

Crna Gora je jedina ex YU republika koja nije imala ratni konflikt na svojoj teritoriji. Zašto je konflikt u CG ostavljen kao krajnji cilj za ostvarenje državnog interesa Srbije?

Da li postoji teritorijalni razlog za konflikt Crne Gore i Srbije?

Crna Gora i sada i istorijski simbol je suživota, međuetničkog i međunacionalnog sklada. Srbija je kroz svoju obavještajnu i medijsku agenturu stvorila konflikt unutar pravoslavnog entiteta, prisvajanjem kulture, jezika, hramova i negacijom crnogorskog nacionalnog bića. Umjesto oružanog sukoba izabran je model „posrbljavanja“ ili asimilacija crnogorskih građana pravoslavne vjeroispovijesti.

Da li će biti spriječen sukob sa radikalnijim metodama u CG, djelimično zavisi od EU i koliko će dugo ona glumiti diplomatsko slepilo na dešavanja u Crnoj Gori. Ipak, sa promjenama koje su se desile na predsjedničkim izborima u USA, prvenstveno će američka administracija obnavljanjem odnosa sa EU i povratkom na Balkan suzbiti realizaciju plana srpskih nacionalista u otvaranju militantnog sukoba na balkanskom prostoru ili „bejrutizaciju Crne Gore“ a samim tim i regiona. Ne treba površno tumačiti, a još manje, neozbiljno  tumačiti poruku odlazećeg američkog predsjednika Donalda Trampa u intervjuu Foks njuzu:

„Crna Gora je mala zemlja sa veoma snažnim narodom. Nisam protiv njih ili Albanije. Imaju veoma snažne ljude. Imaju veoma agresivne ljude, mogu da postanu agresivni i čestitam, u trećem svetskom ratu ste", rekao je tada američki predsednik“

Dolaskom Džoa Bajdena, ovakva poruka Predsjednika Trampa, kao i njemu svojstvena “rijaliti politika“ koja je po mišljenju eminentnih analitičara globalnog poretka unizila Ameriku kao niko u istoriji, postaje deplasirana, a prevaziđen Trampov egocentrizam i samovolja. Amerika sa Bajdenom obnavlja partnerstva sa EU i po najavama upućenih, podiže ih na nivo najsnažnije međuzavisnosti još od vremena hladnog rata.

„MI ili ONi“ poruka Demokratskog Fronta građanima CG 2016. forma je najraznovrsnijeg fanatizma u kojoj je prikriveno sadržan: nacionalistički, religiozni i ideološki cilj destabilizacije Crne Gore. Specijalni i psihološki rat protiv Crne Gore kulminira. Ono što Srbija pokušava je da otvoreni i eventualno oružani sukob drži izvan svojih granica.

Logično je da ovakav scenario sukoba ne bi ostao samo u granicama Crne Gore, neminovno je da bi se zbog osjetljivih pitanja Sandžaka, BiH, Makedonije i Kosova sukob proširio na čitav region. Isto tako je logično da je Crnoj Gori, BiH i Kosovu potrebna pomoć saveznika, a to bi nužno  bila koalicija zapadnih i islamskih zemalja u sprečavanju otvorenog ratnog sukoba, koji prijete globalnom miru.

Rusija zbog problema u svom okruženju sigurno ne bi rizikovala militarizaciju Balkana, svoje interesa štitila bi otvaranjem diplomatskih pregovora. Jedno je sigurno - NATO  će biti garant mira u regionu, sa jednom razlikom u odnosu na 1999-2000 godinu, što su sada Crna Gora i Albanija članice tog vojnog saveza, a Crna Gora u progresivno prijateljskim odnosima sa svim zemljama u regionu, osim Srbije.

Da li će Srbija dobiti izlaz na more u Baru ili Herceg Novom, pitanje je u kojem će biti sahranjen „San o Velikoj Srbiji".

Politika srpskih religioznih i nacionalnih fanatika suočila se u Crnoj Gori sa pripremljenom odbrambenom strategijom - demokratskog prihvatanja političke realnosti. Rezultati izbora su priznati, postizborna predaja vlasti teče po svim principima zapadnih demokratija, tako da nema nikakve sumnje da će UN, EU i NATO biti protiv bilo kojeg oblika prezentovanja „Srpske žrtve“  pod kojim su 90-ih godina izveli etnička čišćenja, genocid i zločine protiv čovječnosti. U Crnoj Gori se primjenjuje model kulturno nacionalnog aparthejda i to je poslednji čin drame balkanskih naroda zbog velikosrpskog šovinizma.

MI ili ONIi?

Razdvajanje religije i politike nikada se nije desilo u pravoslavnom svijetu. Svetosavlje je već odstupilo od izvornog hrišćanstva i objavilo je rat građanskom društvu.

„Primitivizam ili duhovna mizerija nasuprot društveno-demokratskoj renesansi“

Ovo je modalitet kojim „brza škola za popove“ ustoličena u Cetinjskoj bogosloviji replicira i umnožava tehnologiju i ljudske resurse mentalnog  i duhovnog rata-preobraćanja pravoslavne emocije u osjećanje svetosavske privlačnosti.

To Crnogorci pravoslavne, islamske i katoličke vjeroispovijesti ujedinjenjem ovaj put neće prihvatiti, bez obzira na to koja cijena je u pitanju.

Vladika Petar Petrović Njegoš je kristalno jasno objasnio „srpstvo“ kao pojam, a ne kao realnost:

„O kukavno srpstvo ugašeno“

U XXI vijeku "srpstvo se redefiniše", međutim "dok se kod Srba ne ukine ta epska mitologija dželata i žrtava, teško da će Srbija izaći iz društvene zaostalosti".

Srpstvo je apstraktan pojam srpskog nacionalizma. Upotrebljava se kao sinonim za Veliku Srbiju.

Za Njegoša je srpstvo prvenstveno religiozna kategorija.

Pojam "srpstva" vezuje se za pravoslavlje u vrijeme otomanske imperije.

„U ad mi se svijet pretvorio,

a svi ljudi pakleni duhovi.

Crni dane, a crna sudbino!

O kukavno Srpstvo ugašeno“

Srbi u Srbiji danas, potomci su stočara sa Starog Vlaha, t.j. Vlaha i Karavlaha, potomci 7 romskih raznorodnih plemena, potomci dinarskih Crnogoraca, Cincara...

Srbi su migracioni konglomerat kultura i nacija i religija - asimiliranih idejom velikosrpstva ili po mišljenju Dr Arčibalda Rajsa, narod bez identiteta.

U Crnoj Gori će Srbi doživjeti veliku promjenu psihološke prirode, posebno Srbi sa sjevera Crne Gore. Podjela na Crnu Goru Miljana Vukova i Srpsku Crnu Goru je epilog srpskog pitanja u Crnoj Gori.

Domovina ili Izdaja?

Jedinstveni državni i građanski interes Crne Gore je označavanje borbe protiv Države kao akt terorizma i jedinstveni interes pravoslavnog naroda i građana Crne Gore je:

PRAVOSLAVLJE, A NE SVETOSAVLJE!