Pad Vlade

Za Antenu M piše: Boško Crnojević

Već godinu dana, Evrope u Crnoj Gori nema. Nova „ekspertska“ vlast svojim vladanjem ruši reputaciju Crne Gore na Zapadu. Evropljani nas otvorenije kritikuju, dok su u podršci proširenju sve tiši i uzdržaniji. Izvještaj Evropske komisije, kao šamar, ukazao je da Crna Gora stoji u mjestu. Zbog toga, Vlada Zdravka Krivokapića mora da ode.

Nema nikakvog napretka, niti razvoja. „Eksperti“ negiraju činjenice. Uprkos očiglednom neuspjehu, Vlada pokreće projekat „Evropa sad“. Međutim ne mogu nam isporučiti Evropu oni koji rade protiv nje, i zbog kojih se od nje udaljavamo brzim korakom.

Iz Moskve gledaju i vide svoju pobjedu. Putin zna da podijeljena Crna Gora, u rukama Srpske Crkve i onih „ugroženih“ Srba koji sjede u Skupštini, neće napredovati ka Zapadu. On takođe zna da se Evropljani plaše slabih država talentovanih za etničke konflikte. Zato radi na tome da zacementira tu reputaciju Balkana. Glavni partneri su mu, naravno, Vučić u Srbiji i Dodik u Bosni.

U Crnoj Gori, sadašnja vlast mu uveliko ide na ruku. Iza maske demokrata i ljubitelja Evropske unije kriju antievropsko i anticrnogorsko lice. Zaklinjući se u Evropu, „eksperti“ su dokazali da ekspertize nemaju i da je glavni razlog njihovog političkog angažovanja – odbrana interesa Srpske Crkve.

Ta crkva, kao instrument vraćanja srpstva na velika vrata, i jedan je od vodećih izvora nacifikacije srpskog društva, ohrabruje Srbe u Crnoj Gori da što bahatije i bezobzirnije provociraju Crnogorce i druge nacije, time podgrijavajući lonac nacionalnih podjela.

Najprije je ministarka Bratić duboko zagazila u kršenje zakona, u namjeri da na čelo crnogorskih škola postavi pouzdane pratioce ideologije Srpske Crkve. Kao vjerna vojnikinja takvog srpstva, ona pokušava da ukine Fakultet za crnogorski jezik i književnost, i sve što ima predznak crnogorsko. Otvaraju se vrata Univerziteta Crne Gore za one koji su bili bliski saradnici Miloševića, i koji se angažuju da predaju crnogorskim studentima.

Zatim je ministarka Injac priznala da je prekršila Ustav u svom „nesnalaženju“, ostajući i dalje u fotelji ministarke odbrane. Međutim, kada je trebalo po svaku cijenu ustoličiti srpskog mitropolita, znala je kako: zloupotrijebivši položaj stavila je Srpskoj Crkvi na raspolaganje vojni helikopter, izazivajući čuđenje šire međunarodne zajednice.

Premijer Krivokapić, u misiji zaštite Crkve Srbije, jedinog cilja koji ga po sopstvenom priznanju motiviše da bude predsjednik Vlade, redovno krši Ustav i zakon. Nije prezao ni od toga da preuzme kontrolu nad policijom ili vojskom, da bi srpski popovi bili srećni što su na očigled ogromnog nezadovoljstva građana Crne Gore dostavljeni u Cetinjski manastir. Taj isti manastir koji je kasnije njegova Vlada nezakonito otela od Prijestonice i dala zvanično u posjed SPC-u.

U crnogorskoj Skupštini, većinu i dalje čine oni koji navodno žele u EU sa onima kojima je Putin predsjednik, a Ratko Mladić heroj. Te činjenice nisu dovoljan razlog da bilo ko raskine koaliciju ili da napusti ministarsku fotelju. Jasno je i zašto. Uprkos međusobnim podbadanjima, svi su jednoglasni kada treba braniti SPC.

Šta su glavne posljedice rada Krivokapićeve Vlade? Ukorijenjene nacionalne podjele, koje prijete da društvo dovedu to tačke kulminacije, koja se umalo nije ostvarila petog septembra na Cetinju. Urušene institucije i nepoštovanje Ustava i zakona, kao temelja države.

Takva Crna Gora je onesposobljena da uđe u EU. Crna Gora bez dostojanstva, u službi stranim centrima moći. Crna Gora koju redovno ponižavaju, koliko „bratski“ državnici Srbije, toliko i zastupnici njihovih interesa u našoj Skupštini.

Plan im je da takvu Crnu Goru, pognute glave, uvuku u „Otvoreni Balkan“, koji će služiti kao platforma za „Srpski svet“, i neke druge svjetove koji nisu crnogorski. To nam ekonomski i politički ne odgovara.

Crna Gora, najnaprednija od svih država Zapadnog Balkana na putu ka EU, ne ide zajedno u džak sa Albanijom i Sjevernom Makedonijom, koje pregovore neće skoro ni otpočinjati, i Srbijom u kojoj je demokratija mrtva. Onom Srbijom gdje policija čuva mural osuđenom zločincu Ratku Mladiću, a vlast javno negira njegova zlodjela i time ih prisvaja. To ne može biti naš svijet.

Razmjere civilizacijskog posrnuća Balkana su ogromne. Proces integracije u EU je jedini motor koji može da ubrza proces vraćanja u demokratiju. To nije u interesu Rusije, ni lokalnih autokrata. Zato prema podmuklom Putinovom planu, dobre primjere treba uništiti a Evropu ubijediti da ovaj region jednostavno nije sposoban za velike i uspješne procese. Zato Crnoj Gori, svjetioniku nade u takvom regionu, gase svjetlo oni koji su već u mraku.

Nema Evrope u Crnoj Gori, sigurno ne sada, već nam je ona sve dalja. Evrope će biti jedino kada „eksperti“ odu, a u Skupštini ne bude onih koji otvoreno žele da služe tuđim interesima, ili kojima je ideologija fašizam.

Međutim, znajmo da će Crna Gora pobijediti. Mora, jer je uvijek tako bilo.