Za Džeka Trbosjeka, Ijana Brejdija, Džefrija Damera ili Čarlsa Mensona vjerovatno ste čuli. Nažalost, slavnim su ih učinila serijska ubistva koja su počinili, a potom su njihova zlodjela završavala i na filmskim platnima ili u knjigama. I na prostorima bivše Jugoslavije postojali su slični, čak i okrutniji primjeri naokorelijih serijskih ubistava.
ČUDOVIŠTE IZ GORNJE VASI: Silovao žene, davio ih, pa spaljivao u peći
Vjerovatno najpoznatiji serijski ubica SFRJ bio je Slovenac Metod Trobec. Od marta 1976. do novembra 1978. godine ubio je šest žena na tako brutalan način da je stekao nadimak “Čudovište iz Gorenje Vasi”.
Prva od šest Trobecovih žrtava bila je Vida Markovčić (18) potom Marijana Cankar (52), Urške Brečko (20), Ana Plevnik (42), Zorka Nikolić (35) i Olga Pajič (36). Sve svoje žrtve Trobec je prvo silovao, davio tokom seksualnog odnosa, a onda komadao njihova tijela i spaljivao ih u peći u svom domu. Monstruozni zločini koje je počinio otkriveni su praktično slučajno.
Sredinom 1978. godine Trobec je napao i opljačkao njemačkog turistu Hermana Hristijana Lempenaua. Ubrzo je uhapšen i tada je klupko počelo da se odmotava...
Prilikom pretresa Trobecove kuće policija je zatekla prizor nalik na horor filmove. Na vratima stare peći za pečenje hljeba pronađena je krv, a u samoj pećnici djelovi lobanja i nagorjele kosti. U kući je pronađeno i mnoštvo ženskih grudnjaka, gaćica, haljina, tašnica i dve lične karte na ime Zorka Nikolić i Ana Plevnik, koje su se do tada vodile kao nestale. Ubistva žena, koje je uglavnom upoznavao u kafićima, Trobec je priznao na sudu. Objašnjavajući kako je ubio Zorku Nikolić pred sudom je izjavio da ga je davljenje uzbuđivalo.
"Kada sam došao do vrhunca ljubavi, počeo sam da je hvatam, udaram i stežem za vrat, kao i one žene prije nje. Tada sam se onesvijestio od uzbuđenja. Kad sam se osvijestio, ona je bila krvava i mrtva" – rekao je.
Osuđen je na smrtnu kaznu 1980. godine kao posljednji osuđenik u SFRJ kome je izrčena takva kazna. Obrazlažući ukidanje smrtne kazne sudije iz slovenačkog Vrhovnog suda istakle su da je Trobec ubistva počinio "smanjenog uračunljivog stanja".
I on sam je tokom suđenja tvrdio da je psihijatrisjko liječenje elektrošokovima 1974. godine u psihijatrijskoj klinici Ljubljana Polje trajno promijenilo njegovu ličnost, a na suđenju je rečeno i da je Trobecov polubrat po ocu u psihijatrijskoj klinici preminuo kao šizofreničar.
Smrtna kazna mu je preinačena u maksimalnih 20 godina robije, a u međuvremenu je osuđen i na 15 godina zatvora zato što je dva puta pokušao da zadavi cimera u zatvoru. Trobec se objesio u zatvorskoj ćeliji 6. maja 2006. godine. Sahranjen je na neobeleženom grobu u Šentrupertu.
SRPSKI DŽEK TRBOSJEK: “Fantom sa Zvezdare” krio se godinama iza lažnih brkova i perike
Krajem četrdesetih godina, Jugoslavija je imala svog Džeka Trbosjeka, poznatog i pod nadimkom “Fantom sa Zvezdare”. Njegovo ime je Miodrag Stole Trifunović, Nišlija koji je prema sopstvenim tvrdnjama ubio 60 osoba, iako mu se na teret zvanično stavlja smrt 14 žena.
Želju da žene kazni razvio je još u djetinjstvu kada je gledao kako njegov otac, alkoholičar i kockar, tuče njegovu majku i tjera je da mu klečeći pjeva dok ga žene lakog morala seksualno zadovoljavaju.
Prvi put, Trifunović je silovao kada je imao 15 godina. Njegova žrtva imala je samo 12 godina. Nakon prvog zločina, majka ga je odvela u Beograd, gdje je prvi put ubio 31. januara 1948. godine.
"Dana 1. februara 1948. godine nađen je ženski leš u jednom od nedovršenih paviljona u Cvijićevoj ulici. Ustanovili smo da je žena stara oko 33 godine. Na njoj je pocijepano rublje. Žrtva je najprije silovana, a zatim zadavljena, što tragovi na vratu jasno pokazuju. Po zgrčenim rukama i povredama na njima da se zaključiti da se između žrtve i ubice vodila očajnička borba" – piše u službenoj bilješci istražitelja.
Bila je to trgovačka radnica Milka K, a dvadesetak dana kasnije ubijena je Slavica Trifunović (22), čije je unakaženo tijelo spakovao u dvije vreće i bacio u Savu. Slavica je bila sestra Miodragove supruge Seke.
U proljeće i ljeto 1948. žrtve su počele da se nižu kao na pokretnoj traci. Ubistva je pažljivo planirao.
Mjesec ranije, iz stana glumca Milivoja Popovića ukrao je periku, brkove, bradu, odijela i specijalne umetke za popunjavanje obraza, zahvaljujući čemu je policiju skoro godinu dana navodio na lažne tragove. Trifunović je uhapšen kada je počeo da ubija svoje saradnike sa kojima je pljačkao prodavnice i kuće. Među njegovim žrtvama bili su i bolesnici duševne bolnice u Toponici, gdje je jedno vrijeme boravio da bi izbjegao odlazak na front 1941. godine.
KRVAVI IMITATOR: Pored silovanih i ubijenih žena ostavljao "Borbu"
Te 1948. godine kada je Trifunovć harao Beogradom, u beogradskom nedovršenom paviljonu u Cvijićevoj ulici pronađeno je tijelo 30-godišnje službenice Milene Petrović. Dva mjeseca kasnije, u Zvezdarskoj šumi pronađeno je tijelo 17-godišnje Jele Đukić.
U prvi mah, ova ubistva pripisana su Trifunoviću. Obje su brutalno silovane, potom zadavljene, a sve njihove stvari, uključujući i dokumenta, odnijete. Ali jedan detalj, ipak, bio je drugačiji u odnosu na ubistva srpskog Džeka Trbosjeka – pored tiela žrtava pronađen je po jedan primjerak lista “Borba”.
Tek tri godine kasnije otkriveno je da iza ovih ubistava stoji Trifunovićev nasljednik Mitar Sekulić.
Klupko je počelo da se odmotava nakon što je 1950. Marija Mitrović prijavila Sekulića, koji ju je silovao, ali nije uspio da je ubije. Još deset žena preživjelo je isto što i Marija 1951. godine, a upravo njihova svjedočenja dovela su do hapšenja Sekulića u policijoj zasjedi na željezničkoj stanici.
Mitar Sekulić okončao je sebi život u zatvoru nakon svađe sa cimerima.
KOLJAČ AUTOSTOPERA: Hrvat najbrutalniji ubica u istoriji Australije
Kao najbrutalnijeg ubicu u svojoj istoriji Australija i danas pamti Ivana Milata, sina hrvatskih imigranata, koji je ubijao autostopere u periodu 1989. pa do 1994. godine na najrazličitije načine - od odrubljivanja glave mačetom dok je žrtva još bila živa, desetina uboda nožem, pa do ispaljivanja desetak hitaca žrtvi u glavu i davljenja.
Za prvi zločin Milat je optužen još 1971. godine, ali je optužba za silovanje dvije djevojke odbačena. Monstruozna ubistva izvršio je krajem osamdesetih kada je ubio najmanje sedam stopera u šumama u blizini Sidneja. Šablon je bio isti. Primao je stopere u svoj automobil, predstavljao se kao Bil, a ubrzo potom brutalno se iživljavao nad svojim žrtvama. U pojedinim slučajevima, bilo je i seksualnog nasilja.
Uhapšen je nakon prijave Pola Onionsa koji je, pukom srećom, uspio da pobjegne Milatu godinama ranije. Milat je osuđen na sedam doživotnih kazni plus 18 godina za pokušaj ubistav Onionsa.
Milat i dalje tvrdi da nije kriv, a čak je optuživao i svoju braću Bila i Valtera da su prave ubice. U borbi za smanjenje kazne je štrajkovao glađu i nanosio sebi povrede, ali su njegove žalbe odbijene.
Dio istražitelja i porotnici na suđenju, pa čak i Milatov advokat iz sedamdesetih, tokom suđenja tvrdili su da on nije mogao sam da izvrši ubistva.
Njegov primjer 2010. godine slijedio je njegov nećak Metju Milat koji je sa prijateljem Koenom Klajnom sekirom u Belanglo šumi ubio Dejvida A. (17). Metju je osuđen na 43 godine zatvora, a Koen na 32 godine zatvora. Svoju žrtvu zakopali su na istom mjestu gde je Milat zakopavao svoje.
ZAGORSKI ČARUGA: Pismom najavio monstruozna ubistva
Prva žrtva Vinka Pintarića, poznatijeg kao Zagorski Čaruga, bio je njegov komšija. Na putu kući iz kafane, posvađao se sa komšijom, vratio kući po pištolj i ubio ga jednim hicem. Uhapšen je vrlo brzo i odveden na psihijatrijsku procenu, ali je uspio da pobiegne.
Pintarić je sumnjao da njegova supruga pomaže policiji da ga uhvate ili ubiju, zbog čega je sljedeća žrtva bila upravo ona. Ponovo je bio pijan kada je počinio zločin i nije se sjećao ubistva sljedećeg dana. Bio je u bijegu godinu, nakon čega je uhapšen i osuđen na 20 godina zatvora.
Nakon osam godina robije pobjegao je iz zatvora “Stara gradiška” tako što je uspio da doda svoje ime na spisak zatvorenika koji bi trebalo da budu pušteni na slobodu. Pet dana kasnije napisao je pismo svom advokatu u kojem je najavio da će ubiti još mnogo ljudi.
Niz ubistava nastavio je 1990. kada je ubio Rudolfa Belina i Stepana Kišura, a 2. oktobra iste godine ubio je Božu Habeka pred njegovom suprugom i komšijom. Pokušao je da ubije još dva puta, Franju Kocijana i mladog policajca Vladu Stakića u decembru 1990..
Pintarić je ubijen u razmeni pucnjave u policijskoj zasjedi ispred kuće njegove ljubavnice 1991..
BANATSKA VJEŠTICA: Trovačica koja je bila prvi serijski ubica u Srbiji
Anujka Di Pišton, medicinska sestra, trovačica i vračara, u rodnom južnom Banatu bila je poznata po tajnim recepturama za brzu i sigurnu smrt.
Ubijala je tatulama, mišomorom, pa čak i živom i arsenom koje je sipala u vodu svojih žrtava. Tačan broj onih koji su stradali po baba Anujkinoj “recepturi” nije poznat, ali zna se da su na spisku bili i njeni roditelji. Pretpostavlja se da je prvu žrtvu ubila 1878..
Tek 1929. završila je iza rešetaka požerevačkog zatvora. Osuđena je na 15 godina zatvora, ali je 1941. pobjegla iz ženskog bloka. Umrla je u 104. godini u svom rodnom selu Vladimirovci.
Prema riječima svjedoka, trovačica je bila visokointeligentna, zbog čega su bile potrebne decenije kako bi se otkrila njena zlodjela. Bila je moćna vračara i mnogi iz Banata, ali i šire obraćali su joj se za pomoć, da bi nešto kasnije mnogi od njih umrli u najvećim mukama.
Anujka je bila poznata kao neko ko je, navodno, mogao da riješi ljubavne probleme, liječi bolesti, spasava muškarce od odlaska u vojsku, ali i da po narudžbini ubije. Kako kažu seljani, ukoliko bi neko poželio da ukloni svog naprijatelja, obratio bi se upravo baba Anujki, koja bi im davala otrovnu vodicu.
Koliki je bila stručnjak i poznavalac otrova najbolje dokazuje to što je na osnovu količine opasne supstance mogla tačno da utvrdi kada će žrtva umrijeti.
Banatska vještica udajom je dobila prezime Di Pištonja. Bila je banatska Rumunka iz bogate porodice, a živjela je 104 godine.
Četrdesetih godina 20. veka, navodno, bila je oslobođena od njemačke vojske, nakon čega se vratila u Vladimirovac, gdje je preminula u dubokoj starosti.
Koliko je Baba Anujka bila poznata govori i podatak da je poznati autor Šimon A. Đarmati objavio knjigu o njoj.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR