Bešlin: Porfirije na tacni Putinu posluživao suverene države Srbiju, BiH i Crnu Goru

Na nepodnošljivo ružan i potkazivački način govoriti o srpskoj pobunjenoj mladosti, studentima i svim drugim građanima, koji ovih mjeseci razbijaju okove autoritarizma u Srbiji, i to pred predsjednikom druge države, vrhunac je beščašća i nedostojnosti, ocjenjuje istoričar Milivoj Bešlin, osvrćući se na nastup, izrečene stavove i kvalifikacije o “obojenoj revoluciji” patrijarha srpskog Porfirija u Moskvi pred ruskim državnim i crkvenim rukovodstvom.
Da stvar bude gora, navodi Bešlin, Porfirije ne samo da je “vrlo jasno rekao da bi Srbija trebalo da bude dio Putinovog projekta tzv. ruskog svijeta”, već je mnogima promaklo da je on “govorio i u ime Bosne i Hercegovine i Crne Gore, suverenih država”.

“Obećavajući Vladimiru Putinu da će mu na tacni dati i ove dvije države, kao dio nekakvog zamišljenog projekta ‘ruskog svijeta’, patrijarh je nanio neoprostivu sramotu i sebi i Srbiji i to će ostati upisano kao svjedočanstvo i jedan od najgorih akata sluganstva u istoriji srpskih crkvenih velikodostojnika”, poručio je Bešlin za portal “Simptom”, i dodao da je riječ o sluganstvu “ne samo prema Putinu nego i prema Vučiću, za kog je išao u Moskvu da prokrči put na paradu, 9. maja”.

Snisishodljivost prema Putinu sramna i neprihvatljiva

Po riječima Bešlina, činjenica broj dva koja je promakla mnogima jeste i da su bez ikakvih moralnih skrupula, dvojica arhijereja SPC, Porfirije i Irinej (Bulović), otišli na noge i “ljubili skute”, kako je naveo, “optuženom ratnom zločincu”.

“Snishodljiv pristup Putinu, sa moralne strane je nešto rijetko uporedivo sa bilo čime i krajnje neprihvatljivo. Mislim da je čin Porfirija (Perića) možda istorijski uporediv sa administratorom patrijaršijskog trona za vrijeme nacističke okupacije, Josifom Cvijovićem, kao gubernatorom na mjestu SPC, u situaciji kada je tadašnji patrijarh Gavrilo Dožić bio interniran. Možda ovo nekom zvuči kao teška paralela, ali Porfirije i Irinej su otišli da služe ‘zločinačkom režimu'”, naglašava Bešlin.
“Obojena revolucija” kao patrijarhov narativ u Moskvi, a ni riječi vrha Crkve o mučkom napadu s leđa soničnim ili nekim drugim oruđem na mirne građane dok je trajao 15-minutni pomen stradalima ispod nadstrešnice u Novom Sadu, za vrijeme protesta 15. marta u Beogradu?! Bezlične i blijede osude napada na studente i ostale građane na ulicama; probijanje i povrjeđivanje građana na raskrsnicama itd., sa željom da se smire strasti, ali bez upiranja prstom u stvarne krivce i inspiratore i nalogodavce tih nepočinstava?!

Ćutanje vrha Crkve na sve pomenuto Bešlina nimalo ne iznenađuje jer je, kaže, sve izgovoreno u Moskvi “jednako sramotno kao ćutanje na sve ovo nasilje u Srbiji prema mirnim građanima i krajnje miroljubivim studentima”.

Nikad neviđena nesamostalnost jednog poglavara SPC, “maloljetni patrijarh”

“Patrijarh govori jezikom ‘Informera’, najgore huškačke propagande Vučićevog režima. Nikada se vidljivije u modernoj srpskoj istoriji nije očitovala takva nesamostalnost jednog poglavara SPC. Očigledno da Porfirije ima nalogodavca u vidu Aleksandra Vučića, čijim jezikom govori, ali da osim njega ima i mentora iznad glave – onog koji je sjedio pored njega u Moskvi (vladika bački Irinej). Možemo reći praktično ‘maloljetni patrijarh’, jer se nijesmo do sad susretali sa poglavarom SPC koji mora da ima s jedne strane političkog šefa, s druge mentora koji ga vodi za ruku i strogo kontroliše šta će ovaj da izgovori!” ukazao je Bešlin i primijetio da je novoj epizodi podaništva u Moskvi Porfirije pridodao i “loš govor ruskog”.

“I to će ostati zapisano. Bez stigme sadašnji patrijarh neće moći da prođe kada jednog dana padne Vučićev režim.”
Na pitanje da li očekuje, uslijed svega, neka unutrašnja previranja u okviru Crkve, s obzirom na činjenicu da postoje i progresivniji glasovi i struje unutar SPC koji su se ograđivali od saopštenja Informativne službe SPC i stajali na strani studenata i pobunjene mladosti, Bešlin kaže da je Crkva poprilično “konzervativna i zatvorena institucija, ali je evidentno da patrijarh, time što je unizio i sebe i SPC, jeste diskreditovan, i njegov kredibilitet je nepobitno urušen”.

“Ne znam sličan slučaj da je jedan patrijarh imao tako slab i nizak uticaj u društvu i unutar same Crkve. I do mene dopiru neki glasovi da ne samo episkopi nego i sveštenstvo gaji prezir prema Porfiriju. Da li će se to nezadovoljstvo očitovati na predstojećem Majskom saboru SPC i(li) moći artikulisati kao neko organizovano nezadovoljstvo, vidjećemo”, zaključuje Milivoj Bešlin.