Piše: Ksenia Luchenko
Ruska pravoslavna crkva ove je godine objavila planove za izgradnju „duhovnoga centra" tačno nasuprot predśedničke palate u Kampali, na zemljištu koje je navodno darovao lično Predśednik Ugande. U arealu drevnoga naselja, podignuće se visoki kameni zid koji će okružiti crkvu s zlatnom kupolom za 400 vjernika, zvonik, bolnicu, školu, hotel. Nova-stara citadela sada utjelovljuje rusku misiju 21. stoljeća.
Aktivnosti Ruske crkve su se intenzivirale nakon sveobuhvatne ruske invazije na Ukrajinu. Postojeći rascjep u vaseljenskome pravoslavlju datira iz 2019. i stvorio je pukotinu u koju je ušla Moskovska crkva, čvrsto povezana s mrežama moći i pokroviteljstva koje se protežu kroz Kremlj i na ruske državne korporacije. To pomaže u finansiranju onoga što radi u Africi — uključujući izravno preuzimanje jurisdikcije na kotinentu od sada suparničke Aleksandrijske pravoslavne crkve.
Širenje Ruske pravoslavne crkve nije inspirisano misijom obraćenja pagana ili nevjernika. Ruska crkva je aktivno upregnuta u promociji antizapadnih narativa i ujedinjavanju konzervativnih snaga koje podržavaju retoriku „tradicionalnih vrijednosti” pod ruskim pokroviteljstvom.
Na rusko-afričkome samitu 27. jula ove godine, poglavar Crkve, patrijarh Kiril, rekao je afričkim čelnicima: „Ujedinjuje nas privrženost tradicionalnim vrijednostima, konzervativni pogled na ljudsku prirodu, odbačivanje ideologije popustljivosti i prekomjerne potrošnje". Tu je poruku na istome skupu potvrdio i Vladimir Putin.
Ali Ruska crkva takođe radi na potkopavanju Istočno-pravoslavne crkve u Africi u rascjepu koji se odnosi na nezavisnu Pravoslavnu crkvu Ukrajine. Cjelokupna teritorija Afrike tradicionalno je pod jurisdikcijom Aleksandrijske patrijaršije, jedne od drevnih pravoslavnih crkava. Godine 2019. aleksandrijski patrijarh Teodor II priznao je nezavisnu Pravoslavnu crkvu Ukrajine — nakon čega je Sinod Ruske crkve prekinuo evharistijsko zajedništvo s episkopatom Aleksandrijske crkve.
U Moskvi je krajem 2021. najavljeno stvaranje Afričkog egzarhata – eparhijâ Ruske pravoslavne crkve u afričkim zemljama.
Novi udar na poredak Pravoslavne crkve: Rusi napali jurisdikciju drevne Aleksandrijske patrijaršije
Od tada se Ruska crkva izravno konfrontira s Aleksandrijskom. To je dio rastućeg raskola u vaseljenskome pravoslavlju, koji zaoštrava sukob između Moskve (od svih pravoslavnih crkava jedino je crkve Srbije i Gruzije dosljedno podržavaju) i crkava grčke tradicije.
Zemlje u kojima se Moskovska patrijaršija proširila u Africi dijele se u tri grupe:
- u prvoj su one države u kojima su koncentrisani ruski interesi i prisutna je privatna vojna firma „Wagner”, a smrt Jevgenija Prigožina vjerojatno neće promijeniti ovu situaciju: Centralnoafrička Republika (tu je Ruski pravoslavni egzarhat prvi put osnovan u Africi), Uganda, koja je prozvana „duhovnim središtem Ruske pravoslavne crkve” u istočnoj Africi, te Mali;
- drugu grupu čine zemlje s istorijski velikom ruskom dijasporom, prvenstveno Južnoafrička Republika, ali i Maroko;
- treća grupa uključuje one zemlje u kojima već postoji znatna pravoslavna populacija za koju se Ruska crkva nada da će je moći odvući od Aleksandrijske patrijaršije — naročito Kenija i Tanzanija.
Ruska pravoslavna crkva blisko sarađuje s ruskim državnim korporacijama kako bi finansirala svoju ekspanziju; glavni su joj sponzori:
- „Российские железные дороги”
- РУСАЛ
- РОСАТОМ.
Kremlj i Crkva takođe su angažovali visoke osobe od povjerenja da podrže ove aktivnosti.
Ruski egzarh: Dobavljamo stotine hiljada vjernika u Africi?!
U Africi država ne isplaćuje plate sveštenicima (za razliku od npr. Grčke ili Kipra), a stado (pastva) je presiromašno da izdržava vlastito sveštenstvo. Tako Ruska crkva isplaćuje plate i gradi infrastrukturu kao što su novi hramovi i škole. Nudi obuku i putovanja: u novembru 2022. prva grupa studenata iz Kenije, Ruande i Nigerije stigla je na Teološku akademiju u Sankt Peterburgu kako bi studirali za sveštenike — projekt koji finansira državna korporacija РОСАТОМ.
Kada parohije prelaze pod Rusku pravoslavnu crkvu, na crkvenim zgradama ističu „Русское православие", dok je prije na natpisima pisalo, na primjer, „Afrička pravoslavna crkva u Keniji".
Nakon početka svog afričkog poduhvata, Ruska crkva isprva je tvrdila da se oko 100 sveštenika preselilo kod nje. Ali drugi izvori poznati autoru sugerišu da je barem nekima od tih pojedinaca prethodno (u Aleksandrijskoj patrijaršiji) zabranjena služba i da su imali upitnu moralnu reputaciju.
U međuvremenu, neki su sveštenici čak nastavili održavati odnose s dvije jurisdikcije jednovremeno — Moskvom i Aleksandrijom — iskorišćavajući zbrku. Prošle godine episkop Neofit iz Njere u Keniji uporedio je preuzimanja parohija u Africi s ruskom invazijom na Ukrajinu.
Rusi hoće krvoproliće u Africi – apel pravoslavnoga episkopa Kenije
Na čelu nove Ruske crkve u Africi je mitropolit Leonid Gorbačov; i opet su jasne posljedice ukrajinskog rata. On je poznat kao „Prigožin u mantiji” i pod ukrajinskim je sankcijama.
Vodi Telegram kanal na kojem objavljuje snimke „Wagnerovih” vojnika i zlostavljanja ukrajinskih ratnih zarobljenika; Ukrajince naziva „ukro-nacistima” i hvali ruske specijalne službe.
Gorbačov podržava rusku vojnu infiltraciju u Africi i tvrdi da su „ljudi iz Malija i Centralnoafričke Republike vrlo zadovoljni prisutnošću onih vojnih stručnjaka koji 'štite naša prava i slobode'”. Aleksandrijska patrijaršija raščinila ga je prije više od godinu zbog kršenja kanonskoga prava; odluku su podržale crkve Bugarske i Grčke.
Bezobrazluk mitropolita Leonida nije slučajan — on u potpunosti odgovara vokabularu vanjske politike Moskve (koja se sada često upoređuje s jezikom običnih razbojnika), a svoju trenutnu ulogu zauzima zahvaljujući pripadnosti elitnim ruskim serklovima.
Tokom svoje crkvene karijere Leonid Gorbačov je radio: u sekretarijatu Odjeljenja za vanjske crkvene odnose Moskovske patrijaršije; u Ruskoj crkvenoj misiji u Jerusalimu; kao predstavnik Ruske crkve kod Aleksandrijske patrijaršije u Egiptu, te u Argentini i Jermeniji.
Na svim tim pozicijama bio je u bliskom kontaktu sa strukturama Kermlja — Ministarstva vanjskih poslova i ruskim službama bezbjednosti.
Takav je životopis osobe zadužene za duhovni nadzor Rusije u Africi, a trenutna preklapanja s političkim i diplomatskim interesima jasno su vidljiva. Na primjer, on je nedavno učestvovao na sastanku šefova ruskih diplomatskih misija u afričkim državama.
Ni rezultate djelovanja Ruske crkve nije teško pronaći. Ambasador Centralnoafričke Republike u Rusiji izjavio je da njegovi sugrađani konvertuju u pravoslavlje, uključujući i njegovu porodicu. A jedan ruski propagandni kanal tvrdi da Rusija zamjenjuje Francusku u Centralnoafričkoj Republici, pri čemu rusko pravoslavlje istiskuje katolicizam.
Mitropolit Leonid nije jedini pouzdanik kojemu je od Kremlja predan dosije operacije „Afrika”. Putin je jednoj od svojih omiljenih funkcionerki, Mariji Lvovoj-Belovoj, naložio jačanje djelovanja Ruske crkve. Lvova-Belova je predśedničkova povjerenica za prava đece koja s Putinom dijeli odgovornost za deportaciju ukrajinske đece — i nalazi se pod nalogom za hapšenje Međunarodnog suda pravde.
Na rusko-afričkome samitu Lvova-Belova potpisala je sporazum — s mitropolitom Leonidom — o „humanitarnim" misijama za afričku đecu organizovanim na temelju parohija ruskoga egzarhata. Finansiranje ovoga projekta povjereno je gorepomenutim ruskim državnim korporacijama i biće dio kampanje za osvajanje još više parohija.
Evropski donosioci odluka trebali bi tretirati Rusku pravoslavnu crkvu kao DIO RUSKE DRŽAVE.
Crkva Rusije se ne bavi duhovnim životom, već otvorenom i vrlo učinkovitom propagandom i tajnom diplomatijom. Kreatori politike u Evropi stoga bi trebali primijeniti iste mjere na ruske crkvene vođe kao i na druge koji su već pod sankcijama ili pod prijetnjom da to postanu.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR