Tomaš Grbović (76), jedno od najvećih imena crnogorskog nordijskog skijanja 60-ih i prve polovine 70-ih godina godina prošlog vijeka, umro je sinoć u rodnom Pošćenskom kraju kod Žabljaka.
Svi sa prostora bivše SFRJ, sem ponekog Slovenca, mogli su jedino da prate njegovo, nalik baletu, klasično trčanje. Dominantan na svim distancama, od najkraćih do maratona. On, njegov imenjak Jolović i Andrija Baranin činili su nepobjedivu štafetu koja je 1966. bila prvak SFRJ.
Ljudski i sportski kvaliteti Tomaša Grbovića doprinijeli su omasovljenju i kvalitetu ovog sporta koji je pronosio slavu Žabljaka i Crne Gore. Njegovim sportskim putem krenuli su i njegovi brat i sestra, Radivoje i Stanija. Potom i trojica sinova Veselin, Batrić i Goran, trećeplasirani na otvorenom pionirskom prvenstvu Poljske početkom poslednje decenije prošlog vijeka koje je smatrano nezvaničnim prvenstvom Evrope za taj uzrast.
Slavu crnogorskog nordijskog skijanja sada održava Goran i njegov sin Aleksandar. Smrt oca i đeda zatekla ih je u Luganu đe će kao trener i takmičar predstavljati našu državu na zimskoj olimpijadi mladih. Takmičiće i misliti na Tomaša „rodonačelnika“ ove jedinstvene sportske dinastije u Crnoj Gori.
Svaki susret sa njim, neizbježno, bila su sjećanja na slavne dane skijaškog sporta na Durmitoru i žal pomiješan sa ljutnjom zbog sudbine sporta kome je posvetio skoro cijeli život.
Joka
Neka mu je vecna slava