Zogović zaslužuje naše pamćenje i poštovanje

Piše: Miodrag Vlahović

Na današnji dan, 5. januara 1986., umro je, u Beogradu, Radovan Zogović, crnogorski pisac, pjesnik, polemičar, revolucionar, partizan, komunista ... Osobena ličnost, čiji su životni uspjesi i padovi, uzleti i razočaranja, bili uzrokovani i obilježeni specifičnim karakterom, beskompromisnim stavovima i prkosnim životnim stilom, baš kao što glasi naslov njegove najznačajnije zbirke poezije - “Prkosne strofe”.

Autor romana “Kožuh sa pola rukava”, istorijski važnog ciklusa pjesama “Došljaci - Pjesme Ali Binaku” i antologijske “Instrukcije maslini” - da pomenemo samo neke od njegovih djela, koja ukazuju na značajnog umjetnika i velikog čovjeka, čiji zapisi nose poruke i značenja koja su trajnija od vremena i dogadjaja na koje se neposredno odnose - treba da ima našu pažnju, pamćenje i poštovanje. Zbog nas samih i naše budućnosti, prvenstveno.

Zato smo nedavno predložili da se Zogoviću podigne spomenik na vrhu Čakora, na planini koja razdvaja i spaja Crnu Goru i Kosovo. Tamo mu je mjesto, jer je veliki crnogorski pjesnik i pisac zaslužio naš ponos, naše sjećanje i pomen - na koju god stranu te planine da se sidje!

Zogović

Zakopčano posljednje dugme
Na košulji
Kožuh sa pola rukava
Po naređenju
Jednog drugog manitog
Crnogorca

Nesalomiva upornost
Principijelnost

Pogrešne, naravno
Tako pogrešne
Tragične

Nekoliko slika iz sjećanja ljudi
Koji su davno otišli
Asketa, kažu, bio
I “pretjerivao, stalno pretjerivao”

(E neka je, vala!)

Instrukcija maslini
Kao da je jutros štampana

Jedina maslina u našem kraju
je njegova pjesma
crnogorska

Zabilježio što se ne smije
I što niko nije očekivao
Ni poslije
O zabranjenoj temi lokalnoj
I univerzalnoj
Preko Čakora, pa naniže

Ali, ne bih sad o tome
Neprijatno je
A i vremena su se promijenila ...

Datum nije isti,
Mislim.