Jakov, Milo i Beograd

Autor:Dragan Veselinov


Jakov Milatović možda nosi manje zagonetnu budućnost od izmišljenog Isusovog brata Jakova. Sve glavne crkve ovo znaju: Isus nije imao nikakvog brata, ni po majci Mariji niti po očuhu Josifu, ali jeste bio prvi jerusalimski biskup čija je biografija završena kamenovanjem.

To svakako ne smemo predvideti niti poželeti Milatoviću.

Dva mišljenja o Milatovićevoj različitoj političkoj rodbini izdvajamo. Prvo, deo njegove rodbine je moderno biračko telo od 29 odsto rođaka u Crnoj Gori; drugo, to je mračna rodbina od vladajuće elite u Srbiji sastavljena od Vlade Republike Srbije i njene tajne službe. Oba njegova roditelja su moćna, ali sa različitim ciljevima, što crnogorskom Jakovu može doneti razdor u duši .

Tijelo od 29 odsto
Glavninu birača Jakova Milatovića čini ,,adidas“ mlađa srednja generacija. Ta glavnina polazi od toga da je Crna Gora država via facti - da je ona neporeciva realnost, i da su stoga identitetska pitanja manje važna od programa integracije sa Evropskom unijom osiguranim progresom u unutrašnjoj politici. Ta glavnina želi put u otvorenu Evropu a ne u balkanski rezervat i oni nisu krstaši svesrpskog nacionalizma i Velike Srbije.

Nju zanima dobro obrazovanje sa nostrifikovanim diplomama u Evropi i SAD, manji porezi a pristojna profesionalna plata, velika radna mobilnost, novi stan, bella figura na modernoj garderobi, srećna porodica, turističke rute od Lovćena do evropskih i prekookeanskih zemalja, ona želi svetske koncerte u Podgorici, ona je željna sigurnih ulica bez narko klanova i zaštite u Vladi Crne Gore, ne želi strahovladne i osione korumpirane ministre. Ona je za modernu državu Crnu Goru koju čuvaju zajednički interesi svih njenih stanovnika bez plemenskih logorskih vatri i kancerogenog dima tamjana verskih raskoljnika.

Divno je da je ovo telo pokazalo evropske zube, i divno je da ono izvlači Crnu Goru iz nahijske istorije, i divno je što prinuđuje sve pro-beogradske partije iz Srpske kuće da ga podrži!

Ali stanimo u zanosu. Ako mislimo da je sve jasno i da je staza budućnosti Crne Gore prozirno vidljiva - ne, nije. Razmotrimo nedoumice.

Tijelo od 60 odsto

Zar nije tačno da Milatović može u drugom krugu predsedničkih izbora 2. aprila da savlada Đukanovića - jedino uz pomoć neprijatelja svog sopstvenog političkog tela i programa: velikosrpskog fronta, zatim, kompromitovanih ,,građanskih“ partija iz 2020. godine, i uz pomoć korumpiranih političara iz dve vlade i direktora javnih preduzeća Crne Gore posle 2020. godine?

Glavninu birača Jakova Milatovića čini ,,adidas“ mlađa i srednja generacija. Ta glavnina polazi od toga da je Crna Gora država via facti - da je ona neporeciva realnost i da su stoga identitetska pitanja manje važna od programa integracije sa Evropskom unijom, osiguranim progresom u unutrašnjoj politici. Ta glavnina želi put u otvorenu Evropu a ne u balkanski rezervat i oni nijesu krstaši svesrpskog nacionalizma i Velike Srbije
To pomoćno beogradsko telo, koje je veće od njegovog, neće posle mogućeg pada Đukanovića dopuštati da Milatović razvije politiku protiv kolonijalnog interesa Beograda, crkveno-poslovnih saveza i međunarodnih kriminalnih kartela. Njegovom ,,evropskom“ telu bi to bilo moguće jedino ako bi u junu, na vanrednim parlamentarnim izborima, ,,Europa zdaj“ osvojila većinu sedišta u Skupštini Crne Gore. Ili ako bi, u slučaju nedovoljne snage, formirala većinu sa Đukanovićevom partijom ili oporavljenim ,,građanskim“ partijama iz 2020. godine.

Druge mogućnosti, za sada, nema.

Otuda moguća pobeda Milatovića 2. aprila 2023. godine, neće biti programski čista niti politički stabilna, osim u zadovoljstvu što bi bio uklonjen Milo Đukanović i dodatno oslabljena njegova partija.

To nije nečasno, kao što se često čuje od pristalica DPS-a, jer nije nečasno ni da se DPS bori za očuvanje vlasti, što se čuje od frontovaca i posramljenih ,,građanskih“ partija. Nije nečasno da se sa stanovišta demokratije i socijalnog progresa bilo ko bori za vlast.

Svi imaju pravo na presto.

Vrijeme vlasti

Ponavlja se kao mantra da više od 30 godina Mila Đukanovića na vlasti jesu razlog da on bude smenjen. Mi to opovrgavamo: ni dužina boravka na vlasti, ni kratkoća vladavine nisu nikakvi argumenti za smenu bilo koje vlasti. Niko neće reći da je dužina vladavine engleske kraljice Elizabete Prve, zatim, austrijske carice Marije Terezije i francuskih kraljeva Fransoa Petog i Luja Četrnaestog bila neblagotvorna; i niko neće olako poreći da kratkoća vladavine austrijskog cara Jozefa Drugog Habzburškog i Napoleona Bonaparte u Francuskoj nije trebalo da bude duža.

Ali smo zato spremni da tvrdimo da su 16 godina vladavine Aleksandra Prvog Karađorđevića u Jugoslaviji bile nesretne, a 35 godine vladavine Josipa Broza Tita bile sto puta bolje od 13 godina vladavine Slobodana Miloševića. I tvrdimo da su kratke vlade Krivokapića i Abazovića u Crnoj Gori jedino zaslužile desetodnevnu narodnu žalost.

A kada su stari atinski Grci izmislili ostrakizam – proterivanje političara iz zemlje, onda su ih slali na deset godina napolje jer su ovi bili uspešne vodje i demagozi, ma koju ideologiju zastupali. Grci su napadali uspešne, a ne neuspešne.

Ne znamo koliko bi ovo moglo da uteši Đukanovića.

Nesmjenjivost Đukanovića

Spoljna politika DPS-a i Mila Đukanovića je postala fundament međunarodnog položaja Crne Gore.

To se dogodilo ne samo kroz njegovo opiranje ratnoj avanturi Srbije u jugoslovenskim ratovima tokom 90-ih godina, već i u preuzimanju zastave nezavisne Crne Gore od Liberalnog saveza Crne Gore. Tada je Đukanović od opozicionara Beogradu, koji je rizikovao život, postao svenarodni tribun Crne Gore, iako prema Liberalnom savezu nije negovao dovoljno poštovanja.

Đukanović je evropski državnik postao kada je 2002. godine hrabro zaveo euro kao domaću valutu umjesto beogradskog dinara i njemačke marke. Ne zaboravljamo da je pomagao demokratske snage u Srbiji, među kojima i našu parlamentarnu partiju koju smo vodili. Postao je svjetski državnik kada se 2006. odvažio na referendum za nezavisnost Crne Gore i kada je 2017. godine to potvrdio ulaskom Crne Gore u vojno-politički savez NATO. Doveo je 2020. godine Crnu Goru na prag ulaska u briselsku konfederaciju evropskih država otvaranjem posljednjeg, 33. poglavlja za pristupanje EU – ,,Konkurencija“. Njega bi Crna Gora sa njim sa lakoćom zatvorila. To su ,,vrijednosti“ kojih Milatović neće moći da se oslobodi a da ne rizikuje svoj slom u ,,adidas“ generaciji. Ostao bi on tada na frontovcima gdje bi zamijenio Mandića
Evropski državnik je postao kada je 2002. godine hrabro zaveo euro kao domaću valutu umesto beogradskog dinara i nemačke marke. Kao ekonomista, mi mu tu skidamo kapu. Mi ne zaboravljamo da je pomagao demokratske snage u Srbiji, među kojima i našu parlamentarnu partiju koju smo vodili. Postao je svetski državnik kada se 2006. odvažio na referendum za nezavisnost Crne Gore i kada je 2017. godine to potvrdio ulaskom Crne Gore u vojno-politički savez NATO.

Doveo je 2020. godine Crnu Goru na prag ulaska u briselsku konfederaciju evropskih država otvaranjem poslednjeg, 33. poglavlja za pristupanje EU – ,,Konkurencija“. Njega bi Crna Gora sa njim sa lakoćom zatvorila.

To su ,,vrednosti“ kojih Milatović neće moći da se oslobodi a da ne rizikuje svoj slom u ,,adidas“ generaciji.