Od igranja sa Marijom Balotelijem do kreiranja politika u Berlemonu, Injacio Kočijere je prošao izuzetno putovanje u fudbalu i politici.
Upoznajte zvaničnika EU koji je sarađivao sa Zlatanom Ibrahimovićem i Ursulom fon der Lajen.
Injacio Kočijere je proputovao svijet, od Njujorka do Brazila, kao pomoćnik za politike u kabinetu evropskog komesara za klimatske promjene Vopkea Hukstre od decembra, ali je ranije bio profesionalni fudbaler koji je trenirao sa legendama poput Ibrahimovića, Patrika Vijere i Luisa Figa, a kasnije je postigao jedan od najvažnijih golova u novijoj istoriji belgijskog fudbala.
Do danas, navijači Union Sen Žilua u Briselu pjevaju Kočijerovo ime, nakon što ih je spasio od ispadanja u četvrtu ligu belgijskog fudbala presudnim pogotkom protiv Leopoldsburga u odlučujućoj utakmici krajem sezone 2013.
Istorijski briselski klub, omiljen među ljubiteljima fudbala u evropskoj četvrti, uključujući bivše i sadašnje evropske komesare, proveo je deceniju nakon toga penjući se nazad na vrh belgijskog fudbala, što je krunisano osvajanjem prve lige 2025. i plasmanom u ovogodišnju Ligu šampiona: vrhunac evropskog klupskog fudbala.
USG večeras igra protiv italijanskog giganta Inter Milana. Utakmica ima posebno značenje za Kočijerea: igrao je za oba kluba.
U intervjuu za Politico, tridesetosmogodišnji Kočijere govorio je o svom putu od igranja u istoj Interovoj U-20 ekipi sa italijanskim buntovnikom Marijom Balotelijem, preko ključne uloge u spašavanju USG-a od nestanka, do rada kao zvaničnik EU u Berlemonu, i o tome zašto ne bi ništa mijenjao.
„Nema kajanja. Nimalo. Jer radije bih imao manju fudbalsku karijeru i završio ovdje gdje sam sada“, rekao je Kočijere o svom početku, dok je u italijanskom restoranu blizu sjedišta Komisije jeo picu bufalinu i pio koka-kolu.
Značaj Kočijerovog gola nije promakao ni čelnicima USG-a, posebno sadašnjem vlasniku i predsjedniku Aleksu Muziju, dobročinitelju i arhitekti uspona kluba na vrh belgijskog fudbala.
„Istina je da bez tadašnjih legendi Uniona poput Injacija, možda ne bi ni bilo kluba koji bi se mogao obnoviti“, rekao je Muzio za Politico.
Fudbalski nomad
Put od dizanja trofeja sa italijanskom reprezentacijom do 20 godina zajedno sa šampionima Intera pred 80.000 bučnih navijača na legendarnom stadionu San Siro u Milanu, do pisanja teze o Mehanizmu civilne zaštite EU, najmanje je rečeno, neuobičajen.
Kočijere je počeo da studira političke nauke na Univerzitetu Katolika del Sakro Kuore u Milanu nakon sezone provedene među legendama Intera, što, kako kaže, duguje savjetima svojih roditelja.
„Jedna od stvari zbog kojih se nimalo ne kajem je što sam slušao roditelje koji su rekli: ‘dajemo ti mali savjet, nemoj napuštati studije… idi na fakultet, pokušaj’. Kad se osvrnem, potpuno su bili u pravu“, rekao je.
Od tada je započeo nomadski fudbalski život, seleći se iz Lombardije u Švajcarsku, pa u Brisel i Flandriju, sve vrijeme stičući akademske diplome iz evropske i međunarodne politike.
Ti periodi u surovim nižim ligama širom Evrope, među grubim profesionalcima čiji prihodi zavise od uspjeha, učvrstili su uvjerenje da mora graditi paralelnu karijeru.
Ne uspiju svi mladi igrači da postanu Ibrahimović ili Figo. Na svakog superstara iz Lige šampiona dolazi deset upozoravajućih priča o tome šta se dešava sa neostvarenim talentima kad se svjetla ugase.
„Imao sam sreće što sam slušao roditelje i malo ranije shvatio dok sam igrao profesionalni fudbal da ne želim biti onaj teški tip od 35, 36 godina. Vidio sam stvarno ružne stvari u fudbalu, ljude koji se tuku na ulici, na terenu, jer ako ne pobijedimo, nema plate“, prisjetio se.
Nakon što je završio studije, Kočijere je 2015. počeo da radi u Evropskom parlamentu kao asistent italijanskih konzervativnih poslanika Lorenca Čeze, a zatim Stefana Maulua.
Poslije tri godine u Parlamentu, prešao je u Evropsku komisiju, gdje je radio kao službenik za politiku u odjeljenju za sport (naravno), zatim kao portparol, i, na kraju, kao član kabineta komesara Hukstre, čiji stil vođenja poredi sa uspješnim fudbalskim trenerom.
Prelomni trenutak
Kočijerovo povezivanje sa USG-om desilo se slučajno, kada je na stadionu Peti Ejzel na sjeveru Brisela, dok je gledao utakmicu, sreo starog fudbalskog poznanika iz Intera, ubrzo po dolasku u evropsku prijestonicu na studije.
„Rekao mi je: ‘dođi da igraš ovdje. Ovo je istorijski klub. Sada nije, u jako je lošem stanju, ali generalno nam trebaju igrači. Ispadaju iz lige. Dođi na par treninga’,“ prisjetio se Kočijere.
Klub je prije Drugog svjetskog rata osvojio 11 titula, ali je decenijama tavorio u nižim ligama. Početak njihovog nevjerovatnog povratka može se pratiti od Kočijerovog pogotka lijevom nogom protiv Leopoldsburga u maju 2013, jednog od 29 golova koje je postigao za USG.
Kočijere je rekao za Politico da je jednako ponosan na svoju karijeru u briselskim institucijama kao i na ono što je postigao na terenu, iako gol koji je pomogao da se spasi USG ima posebno mjesto u njegovom sjećanju.
„Jer to je bio prelomni trenutak u istoriji kluba. Nešto veće od tebe. Nešto što pripada klubu, zajednici, gradu“, rekao je.
Između mogućnosti koje je fudbal pružio i sigurnosti koju je donijela akademska karijera, ima li Kočijere ikakvih žaljenja? Jedan od njegovih bivših saigrača iz Intera, Leonardo Bonući, osvojio je Evropsko prvenstvo 2021. sa Italijom i postao tek šesti igrač sa više od 500 nastupa za legendarni Juventus. Baloteli je vodio Italiju do finala Euro 2012. i briljirao u engleskoj ligi sa Mančester Sitijem.
„Mislim da je to vjerovatno najbolja odluka, jedna od onih zbog kojih se nimalo ne kajem,“ rekao je.
Ali da, još uvijek igra, sada u klubu Bren lalod, južno od Brisela. I dalje pokušava da doda još koji gol na više od 150 koje je postigao u belgijskim ligama.
Od fudbala se, zapravo, nikad ne odvikneš.
Komentari (0)
POŠALJI KOMENTAR