Propagandno-političke neistine Željka Pantelića, koji hoće kao stranac da nepozvano soli pamet u Crnoj Gori i o Crnoj Gori

Za Antenu M piše: Novak ADŽIĆ (predsjednik Crnogorske evropske partije)

Na zauzimanje bivšeg crnogorskog brigadira (generala) i političkog emigranta Marka Vučerakovića, vlada provincije Lijež (Belgija), 6 Odjeljak, pasoška služba, izdala je brigadiru (generalu), takođe, već bivše crnogorske vojske Krstu Zrnovu (Todorovu) Popoviću dokument, 18. oktobra 1929. godine, u kome se navodi da mu je omogućeno boraviti u Kraljevini Belgiji »bez ograničenja trajanja«, te da mu ta »putna dozvola daje mu za pravo upisa u nacionalni registar i daje mu pravo na ličnu kartu«.

Kad je stigao u Belgiju Krsto Popović je morao regulisati svoje boravište. Za njega je jemčio politički emigrant Marko Vučeraković, Krstov saborac i prijatelj.

Dakle, brigadir Marko Vučeraković organizovao je prebacivanje porodice crnogorskog brigadira Krsta Zrnova Popovića, koji je u Belgiju došao, pošto se iz Argentine vratio u Evropu. Krsto Popović je, najprije, došao u Italiju i to iz Argentine 1928. godine, a potom je iz Italije prešao u Francusku, a iz Francuske, zatim, u Belgiju.

Krsto Popović je stigao u Francusku i dobio od francuskih vlasti 3. marta 1929. godine francusku ličnu kartu, u kojoj se navodi njegovo ime i prezime, datum i mjesto njegovog rođenja, ime i đevojačko prezime njegove majke i godina njenog rođenja, njegova profesija, a u rubrici NATIONALITE upisano je rukopisom SERBE, CROATE, SLOVENIE, što ne govori o njegovoj etničkoj i nacionalnoj pripadnosti, već da je državljanin Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

Tako je to tada pravno tretirano od strane konkretne države. Na prvoj stranici CARTE D' IDENTITETE REPUBLIQUE FRANCAISE, koju mu je izdala nadležna francsuska policijska perfektura 3. Marta 1929, N.o. 33705, stoji POPOVICH KRSTO de nacionalite: Serbo, Croate, Slovenie.

Dakle, u Krstovoj ličnoj karti ne stoji da je on nacionalno Srbin, već da je državljanim Kraljevine SHS. Inače, u ličnim ispravama, ličnim kartama i pasošima se tada nije upivasala etnička i nacionalna pripadnost, već državljanstvo, odnosno, pripadnost državi. Tako da to jasno osporava uporno rabljeni falsifikat i podvalu da se Krsto Popović izjašnjavao kao Srbin po narodnosti i nacionalnosti. Elem, u pitanju je podvala i stara-nova velikosrpska istorijska laž.

Iz Francuske je brigadir Krsto Zrnov Popović prešao decembra 1929., u Belgiju, u kojoj mu je krajem 1929. godine prebačena i njegova porodica iz Crne Gore. Krajem septembra 1929. godine on je napisao pismo kralju Aleksandru u kojemu je tražio pomilovanje i dozvolu da mu se omogući povratak u Kraljevinu Jugoslaviju. Međutim, na povratak u Jugoslaviju čekao je više od dvije godine, kada je dobio pomilovanje. Kad je obnovljen parlamentarni život u Kraljevini Jugoslaviji (1935) Krsto Popović je bio na strani udružene opozicije, odnosno, crnogorskih federalista (Crnogorske stranke).

Postoji sačuvan faksimil vize diplomatskog predstavništva Kraljevine Jugoslavije iz Brisela, koja je izdata Krstu Popoviću, i to na neograničeno vrijeme boravka u toj zemlji, kao i dvije garancije za suprugu: Mariju, kćerke Savicu i Bosiljku, sinove Nikolu i Radovana, kao i majku Ćetnu, kojim se jemči da su im osigurana sredstva za put, smještaj i boravak u Belgiji. Tu garanciju nadležnim belgijskim vlastima je potpisao brigadir bivše crnogorske vojske i Krstov veliki prijatelj i njegov crnogorski suverenistički saborac Marko Vučeraković i to 10. decembra 1929. godine.

Krsto Popović je u Belgiji dobio ličnu kartu i to kao stranac koji boravi kao privremeni stanovnik Kraljevine Belgije, a koju mu je izdao komesar policije s pečatom i rokom važenja i obavezom produžavanja. U belgijskoj ličnoj karti Krsta Popovića se reguliše njegov boravak u Belgiji i stoji da mu lična karta važi do 21. januara 1931. godine.

Lična karta mu je produžavana, s pečatima i potpisima u belgijskom policijskom komesarijatu 11. III 1931., i 12. III 1931. Broj belgijske CARTE D'IDENTITE Krsta Popovića je 33149. U belgijskoj ličnoj karti piše da je Krsto Popović oženjen Marijom Radojević, da je NATIONALITE YUGOSLAVE, da je rođen 14. Septembra 1882, da je oficir po profesiji, da mu se adresa nalazi u Seraing S/m. Na tom dokumentu nalazi se svojeručni potpis Popović Krsta.

Dakle, u njegovim ličnim dokumentima naznačeno je samo pripadništvo državi, a ne etnosu i naciji. Utoliko prije, što je činjenica, obejektivna, ta da je Krsto Popović bio etnički i nacionalno Crnogorac, a ne Srbin, a tada se u ličnim dokumentima, (ličnoj karti i pasošu) iskazivala samo pripadnost državi, u smislu njenih podanika (dravljanina), a ne etnička i nacionalna pripadnost.

Iz Belgije se Krsto vratio u Kraljevinu Jugoslaviju 1931. godine, poslije amnestije koju je dobio od kralja Aleksandra Karađorđevića. Familija Krsta Popovića napustila je Belgiju 24. maja 1931. godine, kako Krsto notira u svojim Zabilješkama (čiji se original nalazi u vlasništvu porodice Stojanović na Cetinju, a čiju kopiju originala posjedujem lično). Krsto Popović bilježi u svom notesu: »Kod konsula Vlad. Vukmirovića u Lijež 6. Juna jer mi je poručiovao, i on je uputio pitanje o mom povratku. 31. avgusta Vukmirović mi je saopštio da mi je povratak odobren aktom Min. In. Djela pov. Br. 15582 od 4. VIII i Min.Un. Djela povj. I br. 26824 od 30. VII -31.

Uputio sam pitanje o zaostaloj plati i mom činu Brigadira. 1. Sep Konsulu sam govorio da govori ministru da se i Vujoviću predloži povratak. 3. septembra Ustav novi a 10. je objavljen novi zakon o izborima narodnih poslanika.

12. oktobra bio sam kod min. Pešića u Brisel zbog mog povratka itd«

Krsto Popović, u svojim Bilješkama, navodi da je 1. novembra 1931., u 9 i 30 pošao za Jugoslaviju. Iz Belgije je preko Francuske i Austrije ušao je u Jugoslaviju.

Krsto Popović je dobio od generalnog Konzulata Kraljevine Jugoslavije u Liježu, 20. oktobra 1931., N.o 275 PROPUSNICU-PASSAVANT, s pečatom jugoslovenskog Konzulata u Liježu, kojom mu se dopušta dobrovoljan odlazak iz Belgije. U tome aktu jugoslovenskog konzulata u Liježu (Belgija) navodi se ovo: Popović Krsto, zanimanje brigadir, iz Cuca, srez Cetinje, Banovina – Zetska, vredi za putovanje u Jugoslaviju, važi 30 dana.

U toj propusnici navodi se i lični opis Krsta Popovića: rođen 13. Septembra 1881, stas Visoki, Lice-ovalno, Kosa: kestenjasta, Oči: Sive, usta i Nos: pravilni, brkovi: sečeni, osobni znaci: nema. Na toj propusnici nalazi se svojeručni potpis: Popović Krsto i svojeručni potpis konzula. Na poleđini te propusnice, na osnovu kojeg je on otputovao u Jugoslaviju, nalaze se pečati Generalnog Konzulata u Briselu, te pečat da je on austrijski granični prijelaz prešao 3. novembra 1931., i da je istog dana bio u Jesenice, što potvrđuje i policijski pečat na toj (njegovoj) propusnici.

Na toj propusnici, konkretno, na njenoj poleđini, je ispisano da se Krsto Popović, tada, 27. novembra prijavio ovome načelstvu, -Cetinje 27. novembra 1931, te slijedi iskaz: Sreski načelnik (potpis nečitak) i okrugli pečat cetinjskog sreskog Načelstva. Dakle, Krsto Popović je stigao je na Cetinje 27. novembra 1931. godine.

Nakon što je, 1931. godine, prijavio svoj dolazak sreskom načelstvu Kraljevine Jugoslavije, odnosno njenim nadležnim vlastima na Cetinju, i vratio se nakon pomilovanja u zemlju, Krsto Z. Popović je otišao u rodne Cuce. Stalno se, potom, nastanio u Cucama, a u Nikšiću je kupio zemlju i sagradio kuću, u kojoj je povremeno boravio. Poslije izvjesnog vremena, nakon određenih problema, uspio je da reguliše penziju od KJ, koju je potom primao kao oficir stare, a već bivše crnogorske vojske, ali pod nepravednim, diskrinirajućim uslovima. Kad mu je dozvoljeno da se vrati u Kraljevinu SHS, politički je bio aktivan kao opozicija režimu, kad su se za to stekli legali i objektivno mogući uslovi od 1935. godine.

Kad je obnovljen parlamentarni život u Kraljevini Jugoslaviji (1935) Krsto Popović je bio na strani udružene opozicije, odnosno, crnogorskih federalista (Crnogorske stranke). Krsto Popović je posjedovao, nakon prestanka važenja crnogorskih pasoša i drugih ličnih (privatnih) dokumenata, i argentinsku ličnu kartu, koju je dobio kao stanovnik Argentine, potom francusku i, najzad, belgijsku ličnu kartu kao privremeni stanovnik Belgije.

Imao je i francuska dokumenta, što smo već naveli. U svim tim dokumentima nikad se nije izjasnio ili napisao da je Srbin po nacionalnoj ili etničkoj pripadnosti. U belgijskoj putnoj ispravi, kojom mu se dopušta ulazak u Belgiju, naznačeno mu je da je on po nacionalnosti, koja se, u zvaničnim dokumentima, što je bio evropski običaj i standard, tada, shvatala samo kao državna pripadnost (a ne pripadnost etnikumu i naciji), odnosno naznačeno je da je on državljanin države, Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (jer je tada postojala Kraljevine SHS kao unitarna država). U belgijskoj ličnoj karti mu je navedeno da je državljanin zemlje-KSHS, a nakon 1929. godine i promjene njenog imena prethodne države u Kraljevinu Jugoslaviju, u Krstovim ličnim dokumentima, koje su mu izdavale vlasti u Belgiju piše da je Jugosloven, odnosno, državljanin Kraljevine Jugoslavije.

Podmetanja su i krivotvorenja da se Krsto Popović, u putnim ispravama izjašnjavao kao etnički i nacionalni Srbin. On se, od momenta prestanka važenja crnogorskih pasoša, nije mogao izjašnjavati kao državljanin Crne Gore (Montenegro), jer tada Crne Gore nije više bilo, nakon njene nasilne akeksije 1918. godine i 3 godine kasnije. U pasošu Kraljevine Crne Gore, kojeg je i on posjedovao, dok isti nije prestao da važi, nestankom Crne Gore poslije 1918, odnosno, 1920-1922. bila je samo odrenica o pripadnosti državi, ali ne i o etnosu i naciji.

Godinama, preciznije, decenijama, nije upisivana etnička i nacionalna pripadnost u pasošima Knjaževine i Kraljevine Crne Gore, već u istima jeste samo upisivano državljanstvo.

Ergo, Krsto Zrnov Popović je bio državljanin Crne Gore (Montenegro) i to je bilo upisano u njegovom pasošu ili ostalim važećim ličnim dokumentima u egzilu. Dakle, nije se on, Krsto Zrnov i drugi, u pasošima izjašnjavao o sopstvenoj nacionalnoj ili etničkoj pripadnosti, pošto u pasošima i drugim ličnim dokumentima te rubrike nije bilo, već je postojala rubrika koja je označavala državljanstvo, odnosno pripadnost određenoj državi, a ne rubrika o etničkoj i nacionalnoj pripadnosti, što je nešto sasvim drugo.

Na kraju ovog fragmentarnog osvrta na njegovu opskurnu eksplanaciju teme, sastavljenu kao da je posuda miješane salate, gospodin Pantelić, (koji inače nikakve veze s Crnom Gorom nema, a oće nepozvano da se petlja u analizu istorijskih i političkih odnosa u njoj, SIC!) treba da zna staro pravilo istorijske nauke koje je davno rimski Amijan Marcelin zapisao, a glasi: “Istoričar koji svjesno prećutkuje događaje, vrši svjesnu obmanu kao onaj koji piše o onome što se dogodilo nije”.

E, novinar, navalentni komentator svjesno, planski, politički-agitaciono vrši medijski spin, kojeg oćemo i moramo javno raskrinkati. NIKAD NE VJERUJ DANAJCIMA KAD DAROVE DONOSE.

Poruka je jasna i precizna. U Vašu dobronamjernost ne samo da ne vjerujemo, nego smo ubijeđeni da ste zluradi folirant, a Vaše “argumente” ćemo naučno pobijati sistematski i lako, demokratski, ne brinite. Nastavljamo odbranu Crne Gore i istorijske istine o njoj od “dužebrižnika” kao što ste Vi.  Crna Gora će lakše disati, kad takvi “dužebrišnici” budu manje komentarisali nepozvano njene suverene, unutrašnje stvari.