Dr Sekula Drljević protiv velikosrpske unitarne Kraljevine SHS/Kraljevine Jugoslavije i diktature kralja Aleksandra Karađorđevića (1932)

Za Antenu M piše: Novak Adžić

Dr Sekula Drljević, advokat, raniji sudija, te političar, bivši crnogorski narodni poslanik i ministar više resora u doba Knjaževine i Kraljevine Crne Gore, osnivač, ideolog i faktički lider Crnogorske stranke (kon/federalista, koja je bila zabranjena, od januara 1929. kao i druge političke partije, nakon zavođenja šestojanuarske diktature kralja Aleksandra Karađorđevića), je kao dosljedni opozicionar i crnogorski državotvorni i nacionaolni patriota, podržao zagrebačke punktacije od 7. novembra 1932. usvojene od hrvatskih i drugih antirežimskih političara, pod predsjedništvom lidera HSS-a i Seljačko-demokratske koalicije dr Vladimira- Vlatka Mačeka, u kojima se, kako se u njima veli, “stojeći na principu demokratije” ističe “narodni suverenitet kao stožer svake državne organizacije”, i osuđuje apsolutistički režim diktature kralja Aleksandra i “srbijanska hegemonija” , te poziva na borbu protiv nje i zahtijeva novo uređenje države po principu narodnog suvereniteta, samoopredjeljenja i ravnopravnosti naroda i zemalja koje je čine.

Osudio je tada dr Sekula Drljević, energično, bjelaško, asimilatorsko-unitarno-velikosrpsku, centralističku politiku, koju su režim i njegovi, lakeji, eksponenti beogradskih vlasti sprovodili u Crnoj Gori u kontinuitetu od 1918. do tada, itd.

Dr Sekula Drljević je januara 1933. iz Zemuna poslao pismo svojim pristalicama u kome je podržao ljubljanske i zagrebačke rezolucije i punktacije. Podržavajući njihov sadržaj, prevashodno zagrebačke punktacije od 7. XI 1932. godine, dr Sekula Drljević piše:

“Sve one znače pobjedu gledišta koje je već od samog početka Crna Gora preko naše stranke-zauzela prema pitanju uređenja državne zajednice Južnih Slovena. Ovđe bijasmo skoro usamljeni i danas 11 miliona zauzimanja našeg stava, priznaju da smo mi stalno bili na pravom putu. To je pobjeda Crne Gore, koju ona ima prava sa gordošću unijeti u spisak mnogobrojnih pobjeda svoje slavne prošlosti. Pobjedu na polju misli u opšte, a političke misli napose, nijesu manje slavne od pobjeda na bojnom polju.

Budući da je naš pogled na Jugoslovensku državnu ideju već dovoljno poznat svim Južnim Slovenima, to neka naročita pojava danas ne bi mogla postići drugu svrhu do da istakne naš trijumf, da ne bi bila u saglasnosti sa poznatom crnogorskom otmenošću. Dakle, nećemo donositi nikakvu rezuluciju ne samo zato što je naša stranka član S. D. K. nego i zato, što nema razloga donositi rezoluciju onaj čijoj misli priznaju pobjedu rezolucije drugih.

Cijela Crna Gora, zelena kao proljeće njenih planina, neka ostane jednodušna pod našim zelenim seljačkim barjakom. S kraja na kraj Crne Gore neka ne bude ni jedne kuće, na kojoj bi bila izvješena bijela zastava-zastava kapitulacije i sramote-i pobjeda je naša sigurna”.

(Arhiv Jugoslavije-Beograd, Zbirka Milana Stojadinovića, Fascila broj 3. Objavljeno i u: Prof. dr Branko Petranović i prof. dr Momčilo Zečević, „Jugoslovenski federalizam-ideje i stvarnost“, knjiga I, Beograd, 1987. str. 326-327).