Prokić: Irinej suštinski ponizio Srbe, nije isključena koordinacija poteza sa Vučićem

Poslanik Liberalno-demokratske partije u Srbiji i poznati dramski pisac, profesor Nenad Prokić ističe da je patrijarh SPC Irinej, izjavom da je položaj Srba u Crnoj Gori kao u NDH, a SPC gori nego u vrijeme Osmanlija, suštinski ponizio Srbe i abolirao ustaškog poglavnika Antu Pavelića.

“Izjavom da je položaj Srba u Crnoj Gori kao u nekadašnjoj NDH, a položaj SPC kao u doba Otomanskog carstva, patrijarh Irinej je zapravo abolirao poglavnika Antu Pavelića! Od oka u glavi, do oka u Pavelićevoj košari povađenih očiju. Ako patrijarh ili neko drugi ne zna o kakvoj košari je riječ, neka čita Malapartea. Pritom je patrijarh zaboravio da je srpska crkva autokefalnost dobila upravo pod Osmanlijama”, kaže Prokić za Pobjedu.

Prema njegovom mišljenju, Srpska pravoslavna crkva dozvoljava da bude zloupotrebljavana u dnevno-političke svrhe, jer je sama korumpirana institucija.

“U ozbiljnoj republici, crkva se učtivo pita za državnu politiku isključivo o blagdanima, bez ikakvih obaveza. Crkva je dozvolila, i danas dozvoljava, da bude iskorišćena u dnevne političke svrhe, jer je i sama duboko korumpirana”, ocijenio je Prokić.

On je naglasio da ga brine što je predsjednik Srbije Aleksandar Vučić zvanično posljednji put posjetio Crnu Goru prije šest godina zajedno sa Nikolićem uoči izbora 2012. godine, prije nego što je pobijedio.

“Lično, to smatram nedopustivim političkim gafom. Jedino je primio Filipa Vujanovića, tadašnjeg crnogorskog predsjednika, prije dvije godine. Istovremeno se viđa redovno sa predstavnicima Srba iz Crne Gore među kojima su mnogi osumnjičeni da su učestvovali u pokušaju državnog udara u Crnoj Gori poslije oktobarskih izbora 2016. godine. To dosta liči na odnos prema Bosni i Hercegovini, kada Vučić govori da podržava državu, a istovremeno ima bliske odnose sa Dodikom koji je ruši”, naveo je on.

Prema njegovim riječima, Vučić je prošle godine uputio 3,4 miliona eura iz budžeta Srbije za Srpsku kuću u Crnoj Gori, koja je zapravo sjedište partija Srba iz Crne Gore, koje redom negiraju crnogorsku državnost i pišu deklaraciju o opstanku Srba.

“Ta deklaracija je trebalo da bude usvojena na Dan državnosti, zajedno s parlamentom Republike Srpske i srpskim parlamentom, pa je očigledno neko iz međunarodne zajednice rekao da to ne bi trebalo usvajati, jer podsjeća na velikosrpski nacionalizam i mantru svi Srbi u jednoj državi. Najviše brine nejasan odnos prema pokušaju državnog udara u Crnoj Gori, što nije slučaj kada je riječ o Turskoj. Čudi i to što se čini da je Vučić u dobrim odnosima sa Đukanovićem, baš se pitam zašto, i što je u Crnoj Gori predstavljen kao neko ko je bolji i od Tadića i od Koštunice, što naravno nije teško, jer je njihova politika prema Crnoj Gori bila primitivno ignorantska. Ne možemo isključiti mogućnost da Irinej i Vučić koordiniraju poteze oko Crne Gore, što nije dobro po odnose dvije države iz prostog razloga što crkva ne bi trebalo da se petlja u politiku, pogotovo ako je povod, kao što se čini da jeste, uvođenje crkvenih finansija u tokove koje propisuje država Crna Gora”, smatra Prokić.

U Crnoj Gori djeluju prosrpske i proruske stranke koje su i dalje neprijatelji nezavisnosti Crne Gore, članstva u NATO-u i EU, te traže ukidanje priznanja nezavisnosti Kosova. Utisak je da velikosrpski imperijalni san prema Crnoj Gori i dalje traje.

“Ma kakav imperijalni san! Srbija jedva glavu iznad vode drži. Ona ima previše problema unutar svojih nedefinisanih granica da bi se uopšte bavila Crnom Gorom. To su samo prazni zveketi. To je eho ruske politike koja se prelama i preko Beograda. Srbije se više niko ne boji, sve je to njeno junačenje bez ikakvog osnova. Odahnite. Sad se, barem nama u Srbiji, smiješi Višegradska grupa, ako i tu ne zakasnimo u tom neprestanom lamentu nad samima sobom. Mi smo naporni partneri svima, opterećeni smo političkim i istorijskim razmiricama, slabim ekonomijama i besmislenim graničnim sporovima. Mi smo neuređeno zadnje dvorište Evrope i potrebni smo joj kao čir na zadnjici ili, eventualno, kao sirovinska baza i jeftina radna snaga. Svi naši potencijali su izgubljeni u sramotnim sukobima. U takvom okruženju, cinični lokalni lideri podstiču krize kako bi sebe predstavili kao mirotvorce. Mi se svi pretvaramo da živimo poslije raspada Jugoslavije, a zapravo smo na beskonačnoj obilaznici svjetskih tokova”, zaključio je on.