Zašto je važan 22. avgust?

Za Antenu M piše: Boban Batrićević

Čuveni pruski general, pobjednik nad Francuskom i kreator moderne njemačke carske vojne doktrine, feldmaršal fon Moltke Stariji (1800-1891), dao je tipično vojnički odgovor na pitanje - kad se neprijatelj može smatrati poraženim? Onoga trena, kaže on, kad u njegovim redovima prestane svaka želja za daljim otporom. Ta lucidna opservacija može se primijeniti i na politički teren, tim prije što je i danas aktuelni filozof rata fon Klauzevic primijetio da su rat i politika spupčeni.

30. avgusta 2020. godine u Crnoj Gori vlast je dominantno preuzela politička paradigma koja još od vremena Moltkea i Klauzevica želi poraženu i umirenu Crnu Goru, situiranu u koncept Velike Srbije, eufemistički nazvane "srpskim svetom". Dok je nova vlast tokom septembra računala na krah suverenističkih snaga i simboličko prisajedinjenje Crne Gore Vučićevom crtežu Zapadnoga Balkana, na njihovo iznenađenje rodio se novi, postreferendumski građanski otpor takvoj politici, utemeljen na tradiciji Božićnoga ustanka, crnogorskoga antifašizma i antiratnoga pokreta iz prošloga vijeka.

Od smjene prozapadne, građanske i sekularne političke platforme 30. avgusta do danas, organizovan je veliki broj protesta, skupova, manifestacija i performansa koji su demonstrirali ozbiljan otpor novom političkom kursu Crne Gore. No i pored toga, Vlada je nastavila zacrtanim stazama koje će ovu zemlju transformisati u mutanta proruske i prosrpske NATO zemlje a na čijim će upravljačkim pozicijama śeđeti etnički čista struktura opredijeljena prema "srpskome svetu". Razlog takvoga ponašanja Vlade leži i u amorfnosti opozicionih partija, naročito DPS-a koji se već ušuškao u potencijalnoj i još maglovitoj koaliciji s Demokratama u budućnosti.

Posljednji potez najsnažnijih struktura vlasti koji bi simbolično pokazao da je Crna Gora umirena jeste planirano ustoličenje Joanikija Mićovića na Cetinju. Tim činom, srpski nacionalisti koji razmišljaju u kategorijama "obilježenih teritorija" i zauzećem onoga što Pjer Nora naziva "mjesta śećanja", postigli bi potpunu satisfakciju svojih političkih uvjerenja. Onda bi mogla uslijediti druga tačka dnevnog reda "srpskog sveta" za Crnu Goru - politički i policijski progon svih potencijalno opasnih protivnika i neistomišljenika, što bi dugoročno učvrstilo aktuelnu vlast. Da je takav scenario realan svjedoče institucionalne prekompozicije, kadrovske śeče i medijske satanizacije nosilaca suverenističke i prozapadne misli u Crnoj Gori te nagovještaji da će crnogorska bezbjednosna služba zastupnike građanskoga i crnogorskoga otpora klasifikovati kao "teroriste".

Zato je pred nama veliko pitanje - da li ćemo da ćutimo ili da jasno i masovno kažemo da nećemo:
 
- Crnu Goru mraka i klerika
- Crnu Goru koja slavi četnički pokret i ugrožava manje brojne narode u njoj
- Crnu Goru u kojoj se poriče postojanje crnogorske nacije, crnogorskoga jezika i crkve
- Crnu Goru udaljenu od Evrope i sabijene u kulturni prostor od Banjaluke do Surdulice

Ko gođ se opredijelio prema ovim osnovama njemu ne treba poziv da se 22. avgusta, tačno u podne, nađe na Cetinju i pruži otpor falsifikovanju istorije i otimačini svijesti cijeloga jednoga naroda. Srpskome mitropolitu u Crnoj Gori simbolički čin ustoličenja ne može biti Cetinjski manastir koji je i duhovno i katastarsko vlasništvo svih Crnogoraca i Crnogorki, već to jedino može biti sakralni objekat koji je sagradila Crkva Srbije.

Neka znaju da ovđe ima još volje za otporom. Vidimo se na Cetinju 22. avgusta!