Evropski put Srbije i druge laži

Dobro ste nas opisali kao narod. Mislim da jos uvek vucemo nasledje porobljenosti, anarhije, otimacine, psihologiju zrtve odnosno da se od gubitnickog mentaliteta nikada nismo stavili na pobednicki mentalitet. I dan danas se hvalimo porazima jer pobede nemamo. To namje nasa istorija nazalost.

Diktature su dokaz da na psihu ljudi veći uticaj ima besomučna populistička propaganda od stvarnosti, ali kao kod narkomana na kraju stvarnost krvavo naplati svo ludilo koje se dešavalo za vrijeme opijenosti a kad je narkomanu svijet izgledao lijepo

Ma Tomo, problem je u tome što je više Srbijanaca za veliku Srbiju i carsku Rusiju nego za EU, pa makar jeli travu!? Slično je bilo i s Njemačkom - sve do kraja 1944. - kažu!

Hvala Vam Tomislave! Država koju naseljavaju takvi ljudi (ne narod) nikako da se preobrazi u stvarnu demokratiju jer ti ljudi na to nisu navikli.Njima je mozak ispran lažnom veličinom i mržnjom protiv svih koji nisu pravoslavci, a da ne znaju ništa o vjeri kojom se diče.Tužno i jadno.

Moj omiljeni pisac Tomislav Marković.Kao i uvijek briljantan.Potpun opis katastrofalnog stanja u Srbiji koje se reflektuje negativno posebmo na Bosnu i Crnu Goru.

Dok region postaje predgrađe srpsko - ruskog sveta, na večitom putu u EU, kr(i)voslavni trovači ljudskih duša i dalje "samo rade svoj posao". A, iskustvo devedesetih nas uči da prvo idu popovi, zatim dođu topovi. Nažalost. derivati slobizma i radikalštine i dan, danas "vedre i oblače"...