Kovačević, za Ravnu Goru spreman!

Je li Marko Kovčević (32) nosilac liste Za budućnost Nikšića (ZBN), ili Za budućnost Ravne Gore?

Gornja slika govori sâma za sebe.

SNP, stranka koja navodno baštini tradicije Narodnooslobodilačkoga rata, takođe je dala podšku četniku Kovačeviću i listi ZBN. Nedavno je i predstavnik SNP-a Berane u lokalnoj komisiji glasao da se ravnogorskom vojvodi Momčilu Đujiću, kao i ratnom zločincu Ratku Mladiću, dodijeli po ulica u tom gradu.

Prije par dana, kada su predali listu ZBN, vijorile su se dominantno falsifikovane trobojne zastave s crnogorskim grbom – varijante koje u Knjaževini i Kraljevini Crnoj Gori, dakle do 1918, uopšte nijesu postojale!

Jesu li Njegoš i naši preci nosili crnogorski kape, ili četničke (vlaško-rumunske) šubare kao Kovačević?

Po principu da se„vlasi ne dosete”, primjećena je na skupu ZBN i jedna zaista autentična replika – „vučedolski” barjak s inicijalima knjaza i kralja Nikole H.I, kao i zakonita zastava savremene Crne Gore.

U kakvoj je vezi slavni crnogorski krstaš-barjak, koji su nosili i komiti, borci Za pravo, čast, slobodu i nezavisnost Crne Gore, s četnikom Kovačevićem i bratijom koja baštini okupacione srpsko-ravnogorske insigije i novokomponovane surogate – sami procijenite.

Da su Kovačević i njegovi partijski i koalicioni ZBN drugari neiskreni i u svojem estradnom barjačenju, pokazuje još jedna njegova fotografija.

U intimnijoj atmosferi, jašta, uz bocu piva u ruci, na narednoj fotografiji vidimo Kovčevića s trobojnicom na kojoj je srpski grb i natpis: S verom u Boga za kralja i otadžbinu.

To je zastava iz doba Kraljevine Srbije, a koja je 1918. uništila nezavisnost Crne Gore. Takođe, i tom zastavom i pod tim natpisom su barjačili kasnije ne samo ravnogorci-četnici, nego i deklarisani srpski nacisti: nedićevci i ljotićevci (dobrovoljci), odgovorni i za holokaust u Beogradu.

U Drugom svjetskom ratu je srpska prijestonica i zvanično na nacističkoj top-listi prvi grad bez Jevreja (judenfrei) u porobljenoj Evropi. I dio Roma je tada skoro istrijebljen. Oficir SS-a Harald Turner je 1942. saopštio: „Srbija je zemlja u kojoj je problem Jevreja i Cigana riješen“.

Iako je Srbija dobrano rehabilitovala ravnogorce-četnike, nije se (još) usudila da rehabilituje nedićevce i ljotićevce, koji su se takođe borili, kao i Kovačević danas barjačenjem, pod natpisom: S verom u Boga za kralja i otadžbinu.

Upravo je gore pomenuti četnik Đujić, nedavno predložen od predstavnika DF-a i SNP-a, takođe i Demokrata Alekse Bečića, za ulicu u Beranama – među onima koji su od ravnogoraca najotvorenije sarađivali s nedićevcima i ljotićevcima…

Za kraj, tu je i Pavle Đurišić –  morbidna i do ramena krvava „ikona” četnikofila u savremenoj Crnoj Gori. I on je od kraja 1943. vjerni saradnik srpskih nacista – vidimo ga u društvu nedićevaca i ljotićevaca; kako se, između ostaloga, vozika u limuzini usred okupiranoga Beograda (zdanje Skupštine) i s njemačkim oficirom; ili daje intervju za srpsko-nacističko glasilo; tu je i Hitlerovo odlikovanje…

.

.